Bradley Wiggins beschuldigt British Cycling van racistisch, homofoob en seksistisch taalgebruik: "De grens tussen kritisch en denigrerend was zo vaag"

Sir Bradley Wiggins heeft harde kritiek geuit op wat hij beschrijft als een zeer verontrustende cultuur binnen British Cycling tijdens zijn tijd bij het nationale programma. In zijn nieuwe autobiografie The Chain beweert de vijfvoudig Olympisch kampioen en eerste Britse Tour de France-winnaar (2012) dat hij racistische, seksistische en homofobe taal hoorde van hooggeplaatste personen binnen de organisatie.

Volgens Wiggins werden er openlijk discriminerende opmerkingen gemaakt, waaronder gericht aan topwielrensters zoals Victoria Pendleton en Shanaze Reade. Ook zou een homoseksuele medewerker zijn baan hebben moeten opzeggen vanwege wat Wiggins noemt "homofobie op een andere schaal." "Zou ik mijn dochter in dat systeem hebben gewild? Absoluut niet," zegt Wiggins in The Chain.

In uittreksels die door The Sun werden gepubliceerd, beschrijft Wiggins hoe hij het woord ‘f*****’ hoorde gebruiken om een homoseksueel lid van het senior managementteam te karakteriseren. De betrokkene stapte later uit zijn functie vanwege de giftige cultuur waarin hij moest werken. Hij herinnert zich ook gevallen van grove en vernederende opmerkingen richting vrouwelijke renners. Zo zou een hoger personeelslid hebben gegrapt over Pendletons prestaties “die piekten toen ze ongesteld was” en soortgelijke beledigingen hebben gemaakt over Shanaze Reade.

"Voor een wereldbekerwedstrijd in Manchester verzamelde de ploegachtervolgingsploeg zich in het midden van het Velodrome. Victoria Pendleton was aan het trainen. Hoe gaat het met Vicky? vroeg ik aan een van de medewerkers. ‘Het gaat goed,’ was het antwoord, ‘maar ze gaat nog beter worden want de schilders zijn er deze week.’ De stilte was oorverdovend. We waren vier jongens, zeker geen koorknapen, maar we begrepen allemaal dat wat er gezegd werd totaal niet in de haak was," herinnert Wiggins zich. Wiggins concludeert dat in het elitewielrennen de grens tussen kritisch en denigrerend zo vaag was dat het geen betekenis meer had. "Zou ik mijn dochter in dat systeem hebben gewild? Absoluut niet. Vooral de manier waarop er over vrouwen werd gesproken, was verschrikkelijk."

De 45-jarige renner zegt dat de incidenten hem diep hebben gedesillusioneerd over het leiderschap binnen de sport. Hij beschrijft momenten van "kaak-op-de-vloer stilte" onder teamgenoten die verbaasd waren door de opmerkingen, maar bang om zich uit te spreken.

"Ik hoorde het woord 'f*****' om een homoseksueel lid van het senior managementteam te beschrijven. Uiteindelijk stapte de man uit zijn functie omdat hij zei dat hij niet kon werken met iemand wiens homofobie op een andere schaal lag. Het is duidelijk dat als er iemand moest opstappen, het de persoon had moeten zijn die de opmerking maakte. Maar er werd met twee maten gemeten," schrijft hij. "Victoria Pendleton werd verliefd op haar coach en hij verloor zijn baan, terwijl iemand anders in de organisatie een affaire had en een oogje dichtkneep. Ik bedoel, je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt. De laatste keer dat ik keek was dat geen misdaad."

British Cycling reageerde in een verklaring en benadrukte dat het "geen enkele vorm van discriminatie tolereert." Ze verwezen ook naar belangrijke culturele hervormingen sinds een onafhankelijk onderzoek in 2017 naar soortgelijke beschuldigingen.

"In de afgelopen twee Olympische en Paralympische cycli hebben we een cultuurverandering laten zien waarin de rijder centraal staat en die onze renners ondersteunt om hun dromen na te jagen en te winnen in een veilige en ondersteunende omgeving. We zijn vastbesloten om te blijven zorgen voor een respectvolle en inclusieve cultuur waarin onze renners zich kunnen ontplooien, zowel op als naast de fiets," aldus een woordvoerder.

Wiggins, die in 2016 stopte met professioneel wielrennen, onthulde ook dat hij ooit een aanbod voor een standbeeld buiten het Manchester Velodrome had afgeslagen omdat hij zich "afgewezen en niet gewaardeerd" voelde door de federatie. The Chain biedt zo zowel een inkijk in zijn triomfen als in de ongemakkelijke realiteit achter het gouden tijdperk van het Britse wielrennen.