„Pogacar was helemaal niet op zijn limiet“ - Speelde Tadej Pogacar met de concurrentie in Rwanda?

De overwinning van Tadej Pogacar in Kigali dit weekend leverde hem meer dan een minuut voorsprong op zijn naaste concurrent Remco Evenepoel. Toch werd het verschil al over meer dan honderd kilometer gemaakt, en het leek nooit waarschijnlijk dat de Belg dat gat nog kon dichten. De discussie over de krachtmeting tussen de wereld- en olympisch kampioen gaat door, maar niet iedereen gelooft dat Pogacar tot het uiterste moest gaan om zijn tweede opeenvolgende wereldtitel te pakken.

“Pogacar zat echt niet op zijn limiet, ook al reed hij de hele tijd alleen. Ik keek vol verbazing toe,” zei Jan Hermsen in de podcast Kop over Kop. “Hij speelt met het overmoedige vertrouwen van de renners. Hij laat ze denken dat ze terugkomen, en dan laat hij ze weer achter.”

Hermsen baseert zijn uitspraak vooral op de rondetijden van het slotcircuit in Kigali, die Pogacar telkens sneller aflegde naarmate de race vorderde. Volgens hem een bewuste tactiek om tegenstanders mentaal te breken – met name Remco Evenepoel, die als tijdritspecialist gewend is aan dit soort inspanningen.

“Het is alsof hij voelt dat ze naderen. Hij geeft ze wat hoop, en zodra ze zich goed voelen, versnelt hij opnieuw,” vervolgde Hermsen. “Hij begrijpt de koers volledig en weet wat de anderen kunnen. Hij speelt echt met hen.”

Volgens Bobbie Traksel ligt de sleutel niet zozeer in spelletjes, maar in pure macht. “Het is duidelijk dat Pogacar de afgelopen jaren veel heeft geleerd. Vroeger zou hij er vol ingaan en alles geven. Nu weet hij dat, als hij een voorsprong heeft, hij gewoon op zijn wattage moet rijden – net als Vingegaard doet.”

Toch valt moeilijk te beargumenteren dat iemand de benen had om Pogacar die dag uit te dagen – zelfs niet Remco Evenepoel, die kampte met materiaalpech. Pogacar reed de laatste zeventig kilometer volledig alleen, terwijl Evenepoel steun kreeg van medevluchters tot de laatste twintig kilometer. Zelfs als Pogacar niet vroeg was gegaan, lijkt het waarschijnlijk dat hij later alsnog het verschil had gemaakt.

“We weten dat Del Toro een fantastische renner is, en toch zie je Pogacar op hem wachten en hem meenemen – alsof het een liefdadigheidsactie was,” stelde Jeroen Vanbelleghem. “Dat bewijst dat hij zelfs in het beslissende deel van de koers nog binnen zijn mogelijkheden reed. Hij reed twintig kilometer op reserve.”