“Mensen die ik goed ken worden gewoon aan hun lot overgelaten en verdwijnen uit het wielrennen” – Victor Campenaerts diep verontrust over de menselijke tol van de fusie Lotto–Intermarché

Victor Campenaerts heeft met opvallende openheid gesproken over de persoonlijke tol van de fusie tussen Lotto en Intermarché. In gesprek met Domestique vertelde hij dat renners en staf met wie hij nauw samenwerkte na het einde van het seizoen 2025 zonder contract of duidelijkheid achterblijven.

Nu uitkomend voor Team Visma | Lease a Bike, bracht de Belg vijf seizoenen door bij Lotto, verspreid over twee periodes, en hij geeft toe dat hij met onbehagen naar de transitie van het team kijkt. Zijn zorg zit niet in het project zelf, maar in de mensen die erdoor geraakt worden.

“Het is nooit fijn wanneer een ploeg ophoudt te bestaan. Het is gewoon niet goed voor de wielersport in het algemeen, want er zijn renners die hun baan verliezen. Er zijn stafleden die hun baan verliezen. Er is management dat zijn baan verliest,” zei Campenaerts in de Domestique Hotseat Podcast.

Daarna vatte hij de realiteit nog soberder samen: “Het zijn natuurlijk mensen die ik goed ken, die gewoon uit het wielrennen dreigen te vallen. En dat is natuurlijk niet fijn.”

In plaats van de fusie te bekritiseren, sprak Campenaerts met voelbare tristesse over wie nog geen nieuwe rol vond — en met de stille hoop dat de nieuwe structuur uiteindelijk stabiliseert. “Ik hoop dat die fusie hen iets goeds brengt. We zullen zien.”

Onder de getroffenen was zijn voormalige ploegmaat Jared Drizners, die weken van onzekerheid kende voordat hij uiteindelijk tekende bij Red Bull - BORA - hansgrohe voor 2026.

“Als je samen de Tour rijdt met iemand in je ploeg, heb je een band voor het leven met die persoon,” zei Campenaerts, terugblikkend op hun gedeelde ervaring.

“Hij contacteerde me in oktober. Ik sprak met Grischa Niermann, maar ik wist dat die plekken in onze ploeg al vergeven waren, en ik kon hem niet helpen. Ik ben gewoon zo blij dat hij die plek [bij Red Bull] heeft gevonden,” legde hij uit.

Maar, benadrukte Campenaerts, Drizners is lang niet de enige renner die geraakt is — en niet iedereen heeft een nieuw contract kunnen bemachtigen. De onzekerheid strekt zich ook uit tot staf en management.

Hoewel de fusie de emotionele kern van zijn optreden vormde, gaf Campenaerts ook kenmerkend inzicht in de mentale strijd die zijn koersstijl definieert — zeker wanneer hij op de limiet klimt.

Hij haalde een metafoor aan uit een documentaire over Bradley Wiggins die hem is bijgebleven. “Hij beschreef bergop rijden alsof je je hoofd in een emmer water steekt, en het duurt niet lang voordat je nog maar één ding wilt: je hoofd uit die emmer halen en ademen,” zei Campenaerts. “Zo voelt klimmen een beetje. Maar stel je voor dat iemand naast je hetzelfde doet en jij gewoon weet, of ervan overtuigd bent, dat hij zijn adem langer kan inhouden dan jij. Ja, dan probeer je het soms niet eens.”

Volgens Campenaerts ligt de sleutel in het vertrouwen op je vermogen om te lijden. “Zodra je dat vertrouwen hebt, kun je zó diep gaan. Het is een mentaal spel in hoe je de pijn van bergop rijden benadert, en zodra je zeker weet: ik kan deze pijn aan.”

Hij schetste ook de veerkracht die nodig is om op vlakke wegen op kop te rijden, zeker onder chaotische omstandigheden. “Als het vlak is en hectisch, moet je voortdurend in positie zitten, en dan heb je een truck nodig die met zijn neus in de wind op kop blijft en geen meter weggeeft op de eerste lijn. Het is een heel zware job.”