“Jullie jonkies horen hier niet thuis” – Geraint Thomas over hoe Team Sky in de beginjaren met argwaan werd bekeken

De volledige loopbaan van Geraint Thomas is verweven met Team Sky, tegenwoordig INEOS Grenadiers, waar hij tot en met dit jaar koerste. Inmiddels is hij er sportief directeur, maar hij blikt terug op zijn eerste jaren bij de ploeg, toen die razendsnel naar de top van de sport schoot.

De Welshman werd prof in 2007 en stapte in 2010 over naar het kersverse Team Sky, samen met renners als Chris Froome en Bradley Wiggins. Hij speelde geen rol in de eerste Tourzege van de ploeg, maar was er wel bij in 2013, 2015, 2016 en 2017 – alle vier zeges van Chris Froome – waarna hij in 2018 zelf won.

Toen de ploeg opkwam met de methode van ‘marginal gains’, waren de blikken massaal gericht op Sky. “Veel mensen mochten ons niet: een nieuwe ploeg, veel geld, grote woorden, niet uit een traditioneel wielerland… Wij warmden op op rollen, en niemand anders deed dat,” vertelde Thomas aan L'Équipe.

“Iedereen keek naar ons en zei: ‘Wie in hemelsnaam zijn die gasten? Jullie jonge kerels horen hier niet thuis.’ En toen wonnen we.” Het succes reikte door de hele jaren 2010, met Froome die in zijn loopbaan ook de Vuelta a España en de Giro d’Italia won; en met Egan Bernal die de Tour de France van 2019 veroverde, de laatste van het decennium en het jaar vóór de opkomst van de nieuwe generatie klimmers zoals Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard.

In de loop der jaren bewees Thomas zich als rittenkoersrenner, maar een top 10 in een Grote Ronde brak hij nooit open, deels door knechtenwerk, deels door valpartijen. Zijn allereerste was meteen een eindzege in de Tour de France, een mijlpaal die zijn carrière definieerde.

“Soms vertelde ik mezelf verhalen in mijn hoofd. In 2019, ook al had ik het nooit letterlijk gehoord, dacht ik: ‘Mensen vinden mijn Tourzege in 2018 vast een toevalstreffer.’ Dat motiveerde me alleen maar.” In 2019 werd hij tweede achter Bernal, maar ook in de latere jaren van zijn carrière bleef de veteraan op zeer hoog niveau presteren.

In 2022 stond hij samen met Pogacar en Vingegaard op het podium van de Tour de France; in 2023 droeg hij het roze tot aan de slottijdrit op de Monte Lussari, maar verloor het aan Primoz Roglic; en in 2024 stond hij opnieuw op het podium van de Giro d’Italia. De Tour de France van 2025 reed hij wetend dat het zijn laatste zou zijn, maar niet zijn laatste hoofdstuk bij de Britse ploeg.