"Je kunt de Tour niet Pog-proof maken" - Cadel Evans Evans waarschuwt voor “meedogenloze” Tour 2026

Het net onthulde Tour de France-parcours voor 2026 zorgt voor verhitte discussies in het peloton. De dubbele finish op Alpe d’Huez, de zware eerste week én het nieuwe format voor de ploegentijdrit maken de editie volgens oud-winnaars Cadel Evans (Tour 2011) en Stuart O’Grady tot een van de zwaarste in jaren.

“Je kunt de Tour niet Pog-proof maken,” waarschuwde Evans in gesprek met Cycling Magazine. “De tijdsverschillen zullen enorm zijn. Misschien kan Evenepoel aanhaken, maar het parcours lijkt volledig op Pogacar geschreven.”

Evans gelooft dat de Tour vanaf de eerste dag volle inzet vraagt. “Vanaf de ploegentijdrit moeten de klassementsmannen meteen scherp zijn. De openingsweek is lastig, en het slot is ronduit bruut met twee aankomsten op Alpe d’Huez. De leiding verdedigen wordt bijna onmogelijk.”

De Australiër kent als geen ander de fysieke en mentale eisen van drie weken Tour. Hij ziet de laatste bergetappe als beslissend moment van de wedstrijd.

“Etappe 20 telt 5.600 hoogtemeters – dat is waarschijnlijk de zwaarste bergetappe sinds mensenheugenis,” zegt hij. “Wie daar nog goed zit, zal vliegen. De rest verandert in wandelende zombies. In plaats van twee of drie minuten verlies je dan een kwartier.”

Evans prees het Grand Départ in Barcelona als “spectaculair”, maar waarschuwde dat wat volgt “allesbehalve vakantie” wordt. Vooral de etappe naar Gavarnie–Gèdre en de rit naar Le Markstein Fellering noemt hij “beesten van dagen”.

“En dan die dubbele Alpe-finish,” voegt hij toe. “Dat is een brute test, over terrein dat me na aan het hart ligt. De Tour van 2026 is niet voor twijfelaars.”

Voormalig Parijs–Roubaix-winnaar Stuart O’Grady sluit zich aan bij de analyse van zijn landgenoot.

“Het wordt een explosieve editie vanaf de eerste dag. Je kunt je niet verstoppen – je moet knokken van Barcelona tot Parijs,” zegt hij. “Twee keer Alpe d’Huez in drie weken… dat breekt de benen en beslist de Tour.”

De Australische oud-renner ziet in het parcours een zeldzame combinatie van spektakel en wreedheid. “Er is geen echte rustdag in deze Tour. Zelfs de overgangsritten vragen focus, en de Alpenfinale is niets minder dan sadistisch. Maar voor het publiek? Puur goud.”

Een opvallend discussiepunt is de keuze van ASO om de tijd van de eerste renner te gebruiken in de ploegentijdrit – in plaats van de vierde, zoals gebruikelijk. Dat format werd eerder getest in Parijs–Nice en veroorzaakte toen al controverse.

“Het haalt een beetje de teamgeest uit de discipline,” zegt Evans. “Maar het is eerlijker, want het beloont de sterkste individuele klassementsmannen.”

O’Grady, die zelf fan was van het nummer, reageert genuanceerd:

“Ik heb altijd een zwak gehad voor ploegentijdritten – de spanning, de precisie. Maar dit is iets anders. Het wordt een individuele krachtmeting vermomd als teamrit.”

Voor Evans is het duidelijk: het parcours lijkt Pogacar op het lijf geschreven. De Sloveen blinkt uit in agressie, regelmaat en explosieve klimkracht – precies wat de Tour van 2026 zal vergen.

“De Tour is niet te beveiligen tegen Pogacar,” stelt Evans droog. “Zijn combinatie van uithoudingsvermogen, techniek en lef past perfect bij dit soort routes. Hoe zwaarder de Tour, hoe groter zijn voorsprong.”

Met één individuele tijdrit, steile Pyreneeënritten en twee Alpe-finishes lijkt de vijfde Tourzege van Pogacar geen onmogelijke droom. “Als iemand dit overleeft én wint, dan hij,” zegt O’Grady.

“Deze Tour straft elke aarzeling af. Pogacar is precies het type renner dat dat begrijpt – hij valt aan, zelfs wanneer anderen rekenen.”

Van Barcelona tot Parijs belooft de Tour de France 2026 een martelgang te worden: 3.000 kilometer, twee ploegentijdritten, dubbele Alpe d’Huez en nauwelijks ademruimte.

Evans vatte het samen met een glimlach:

“In deze Tour is er geen plaats voor voorzichtigheid. Wie bang is om te verliezen, wint hier niet. En Pogacar? Die rijdt alsof hij niets te verliezen heeft.”