"Ik zei 'Nee, het is de Tour. Je komt niet thuis'" - Urska Zigart herinnert zich hoe ze Tadej Pogacar overtuigde om niet op te geven in de Tour de France van 2023

Urska Zigart en Tadej Pogacar zijn beiden zeer bekwame wielrenners en vormen een van de meest indrukwekkende duo's in de sport.

Terwijl Pogacar de succesvollere van het stel is, met onder andere twee Tour de France-overwinningen en drie keer winst in Il Lombardia, streeft Zigart naar het ontwikkelen van haar eigen carrière in het vrouwenpeloton van de WorldTour. Ze gebruikt het advies van haar partner als brandstof voor haar ambitie. "Hij geeft mij natuurlijk veel advies, omdat hij meer ervaring heeft", vertelt ze aan Velo. "Maar ik denk dat hij uiteindelijk gewoon een winnaarsmentaliteit die je moeilijk iemand kunt aanleren. Ik werk eraan, maar ja, het is een beetje anders. We zitten in een iets andere positie."

Terwijl Pogacar afgelopen zomer deelnam aan de Tour de France, stond Zigart aan de start van haar eigen Grand Tour in de Giro d'Italia Donne. Helaas kreeg het Sloveense duo te maken met een nachtmerrie toen Zigart hard ten val kwam, wat resulteerde in een hersenschudding voor haar en het verlies van kostbare tijd voor Pogacar ten opzichte van zijn aartsrivaal Jonas Vingegaard.

"Ik weet nog dat ik hem wilde vragen hoe het was, maar hij had het helemaal niet over zijn race. Het ging alleen maar over hoe ik me voelde en dat hij wilde dat hij er voor me was. Dat soort dingen," herinnert Zigart zich. "Het ging alleen over mijn valpartij, niet over zijn prestaties."

Er was toen zelfs sprake van dat Pogacar overwoog te stoppen met de Tour de France om voor Zigart te zorgen tijdens haar herstel. "Ik bedoel, de Tour was vijf dagen onderweg. Hij is niet het type man dat op dat moment zomaar opgeeft", lacht ze. "Het was meer dat hij me probeerde te troosten. Hij dacht dat ik thuis meer hulp nodig zou hebben. Natuurlijk zei ik 'Nee, het is de Tour. Je hebt sinds de dag na je val zo hard gewerkt om er gewoon te zijn dus nee, je komt niet naar huis.'"

"We weten allebei hoe de ander zich voelt, wat we moeten doorstaan. Bij hem gaat het duidelijk meer om het omgaan met de druk. Iedereen denkt dat als je eenmaal de top hebt bereikt, het makkelijker wordt, maar dat is niet waar", besluit Zigart. "Er zijn meer eisen, meer dingen die erbij komen kijken en we proberen elkaar allebei aan te moedigen. Om gewoon met beide benen op de grond te blijven en het plezier te behouden van het wielrennen, het koersen en alles wat daarbij komt kijken."