"Ik schreeuwde van de pijn" - Egan Bernal herinnert zich angstaanjagende bijna-doodervaring na crash in januari 2022

Hoewel het voltooien van twee Grote Rondes in 2023 een positief teken is van het voortdurende herstel van Egan Bernal, blijft de kleine Colombiaan in werkelijkheid ver verwijderd van het niveau waarmee hij zowel de Tour de France als de Giro d'Italia won.

Dit alles is terug te voeren tot januari 2022, toen Bernal een vreselijke valpartij maakte. "Ik herinner me alles en dat is het ergste", zegt Bernal in gesprek met Geraint Thomas op de podcast van de Welshman, waarbij hij zich details herinnert van het incident waaraan hij een gebroken ruggenwervel, een gebroken rechterdijbeen, een gebroken rechterpatella, borsttrauma, een uitgezette long en verschillende ribbreuken overhield. "Ik herinner me de seconden voor de val op de tijdritfiets en ik voelde me heel goed en was heel blij omdat ik te snel ging. Toen keek ik op mijn fietscomputer en zag dat ik 62 km/u ging. Maar een moment later lag ik op de grond."

"Ik wist dat ik was gevallen, maar niet of ik een persoon, een motor of een auto had geraakt," vervolgt de INEOS Grenadiers-ster. "Na een minuut begon ik de pijn te voelen. Het was absoluut overal. Rafa Santos, onze teamarts, was er en redde mijn leven. Hij deed er alles aan om me in de best mogelijke omstandigheden naar het ziekenhuis te brengen, maar tegelijkertijd schreeuwde ik het uit van de pijn."

Wat het voor Bernal nog erger maakte, was dat er ter plekke geen pijnstilling beschikbaar was. "Ik vroeg hem iets om de pijn te verzachten, maar dat was natuurlijk niet mogelijk. Hij had alleen paracetamol bij zich, dus dat was niet genoeg," legt hij uit. "Een deel van een bot had ook het andere deel opengereten, dus dat hebben ze langs de kant van de weg weer op zijn plaats gezet. Ik had ook twaalf tot dertien ribben gebroken, dus de pijn was overal. In het ziekenhuis bleef ik schreeuwen van de pijn en gaven ze me iets om me te helpen slapen."

Bernal is diepgelovig en vindt dat hij geluk heeft gehad dat hij het heeft overleefd. "Als mensen me vragen of ik boos ben over het incident, antwoord ik altijd dat ik veel geluk heb gehad. Ik moet God bedanken omdat hij me een tweede kans heeft gegeven. Het is echt verbazingwekkend dat ik een crash met meer dan 60 mijl per uur heb overleefd en dat ik in staat ben om te werken en een normaal leven te leiden," zegt hij;

"Na zo'n ongeluk besef je dat het leven als wielrenner bijzonder is, maar dat het leven ook meer is dan fietsen alleen. Ik ben nu ook blijer met de kleine dingen dan voor het ongeluk, omdat ik blij ben dat ik leef."