"Ik deed mijn best om ze te laten weten dat ze niet welkom waren" - Luke Rowe geeft toe dat hij vroeger veroordeelde dopers in het peloton pestte

Toen Luke Rowe begin 2010 zijn profdebuut maakte, lag het Armstrong-tijdperk nog vers in het geheugen en waren vele veroordeelde renners nog actief. Voor de huidige wegkapitein van Team Sky — later INEOS Grenadiers — was dat onacceptabel. In de podcast Watts Occurring zegt Rowe dat hij er soms bewust alles aan deed om renners met een besmet verleden het leven zuur te maken.

„Weet je wie ik heb geflikt? Mensen die positief [getest] waren en terugkwamen in de sport. Ik reed gewoon door ze heen en deed er alles aan om het te doen,” zei Rowe. Voor hem is het verschil duidelijk: renners met onduidelijke of ‘besmette’ monsters kunnen mogelijk profijt hebben van twijfel, maar wie juridisch is veroordeeld verdient volgens Rowe géén welkom. „Als het zwart op wit staat en je bent ergens voor veroordeeld en ze staan naast me, dan rijd ik er gewoon doorheen. Ik snap niet waarom niet elke rijder dit doet, want dan zou het hun leven tot een hel maken. Omdat ze het in mijn ogen niet verdienen om terug te komen.”

Rowe erkent dat zulke acties door jury’s niet geaccepteerd zouden worden, maar verwacht weinig tegenreactie van de betrokkene: „En als ze iets roepen, doen ze dat normaal gesproken niet omdat ze weten dat ze geen poot hebben om op te staan. Dat is waarschijnlijk de enige categorie rijders waarvan ik dacht: ik geef geen reet om ze. Je hebt me bedrogen. Je hebt de sport bedrogen. Krijg de klere.”

Zijn enige spijt is dat er niet meer renners waren die hetzelfde standpunt deelden. „Stel je voor dat elke renner dezelfde mentaliteit zou hebben. Stel je voor dat je gepakt wordt voor drugs, dat je vals speelt, dat je een klootzak bent, dat je terugkomt in de sport, dat je aan de startlijn staat met 160 renners en dat ze je allemaal als stront behandelen en dat is alles wat je verdient. Je zou niet lang in dat peloton willen zijn. Je zou ze gewoon de sport uit kunnen pesten. Terug naar waar ze thuishoren.”

Rowe’s uitspraak onderstreept de blijvende wrijving rond re-integratie van gediskwalificeerden in het wielrennen. Zijn aanpak: geen verzoening, maar publieke en praktische uitsluiting. Of die harde lijn breed gedeeld wordt in het peloton blijft de vraag, maar de uitspraak helpt herinneren waarom anticorruptiemaatregelen en een strikte moraal nog altijd scherp op de agenda staan.