"Hij heeft onderweg een paar keer met vuur gespeeld" - Opstapeling van kleine foutjes braken Mathieu van der Poel zuur op in Ronde van Vlaanderen

Mathieu van der Poel liet zich afgelopen zondag van zijn meest veerkrachtige kant zien in de Ronde van Vlaanderen 2025. Met heroïsche herstelacties leek hij keer op keer terug te keren in de koers, maar uiteindelijk haalden zijn eerdere misstappen hem onverbiddelijk in. Met nog achttien kilometer te gaan, toen de Oude Kwaremont zich voor de laatste keer aandiende, moest de Nederlander definitief passen. Tadej Pogačar demarreerde over de kasseien alsof ze er niet lagen en verdween uit zicht — alleen op weg naar zijn tweede Ronde-zege.

Van der Poel werd glorieus verslagen, maar volgens analist Marc Sergeant lag de oorzaak van zijn nederlaag niet op die ene klim. "Het is al eerder misgegaan", stelt de voormalige teammanager van Lotto in zijn analyse in Het Nieuwsblad. "Twee keer overkomt hem iets wat je zelden ziet bij Mathieu. Eerst zit hij te ver bij de tweede passage van de Oude Kwaremont, en dan opnieuw bij de Stationsberg."

Sergeant toonde zich kritisch over de positionering van de titelverdediger. "Hij staat telkens op de verkeerde plaats. En dat terwijl hij donders goed weet dat hij en Pogačar eigenlijk maar op één man moeten letten: elkaar. Dat is niet van hem gewoon. Natuurlijk, hij maakt het vaak in geen tijd goed, en ook nu weer — op de Kwaremont rijdt hij indrukwekkend naar voren. Hoe hij daar versnelde, hij moet haast kasseien uit de grond hebben gerukt."

Die machtige remonte-acties oogden spectaculair, maar ze kwamen met een prijs. "Dat kost natuurlijk bakken energie. Energie die hij uiteindelijk tekortkomt als Pogačar voor de laatste keer uithaalt. Wat me vooral opviel: vanaf dat moment zag je een mentale breuk. De bravoure, de speelsheid — weg. Alsof hij wist: vandaag is hij simpelweg beter."

Ook José De Cauwer zag hoe de Nederlandse wereldkampioen niet foutloos reed. "Hij heeft onderweg een paar keer met vuur gespeeld", klonk het bij Sporza. "Die valpartij, die fietswissel, telkens van iets te ver moeten komen. Zijn dat excuses? Nee, dat zijn momentopnames, kleine foutjes. Maar de waarheid is eenvoudig: Pogačar was de beste."

Van der Poel finishte uiteindelijk als derde, op iets meer dan een minuut van winnaar Pogačar. Mads Pedersen schoof nog tussen de twee giganten in. Een podiumplaats is geen schande, maar voor de man die droomde van een vierde overwinning in de Ronde van Vlaanderen, bleef het toch een tikje wrang. In een duel op het scherpst van de snee was het dit keer de Sloveen die de lakens uitdeelde.