“Het was de koers van mijn dromen”: Giacomo Nizzolo onthult zijn grootste spijt

Giacomo Nizzolo is een van de vele grote namen die aan het einde van dit seizoen afscheid hebben genomen van het wegpeloton. De 35-jarige kan met voldoening op zijn loopbaan terugkijken. Hij werd Europees kampioen in 2020, won een rit in de Giro d’Italia en tweemaal het puntenklassement in de Corsa Rosa. Daarnaast won hij ook twee keer het Italiaans kampioenschap (2016 en 2020) en sloot hij 15 seizoenen als prof af met 31 profzeges. Welke was de mooiste?

Nizzolo moet even nadenken, maar kiest uiteindelijk zijn ritzege in de Giro d’Italia van 2021. Het was een zeer emotionele overwinning, omdat de Italiaan eerder liefst 11 keer tweede was geworden zonder de handen te kunnen opsteken. “Ik jaagde al lang op een ritzege in de Giro d’Italia, maar juist door dat lange wachten heb ik er des te meer van genoten,” zei Nizzolo in het televisieprogramma RadioCorsa.

De Europese titel komt dicht in de buurt. “Het EK van 2020 in Plouay? Arnaud Démare reed er thuis, was een van de topfavorieten en zat in een uitzonderlijk seizoen. Die dag was de Italiaanse ploeg ongelooflijk, en ik kon het werk van mijn ploeggenoten bekronen met een geweldige sprint.”

In Nizzolo’s prijzenkast prijken ook twee tricolore truien, behaald in 2016 en 2020. Die laatste kwam slechts enkele dagen vóór zijn continentale titel: “Het Italiaans kampioenschap heeft altijd een speciale plek in mijn hart,” aldus de inmiddels voormalige renner uit Brianza. “Als je over de weging van zeges praat, weegt het EK waarschijnlijk zwaarder. Ik zou echter niet kunnen kiezen.”

De nationale titels tellen internationaal misschien minder, maar voor Nizzolo zijn ze het bewijs van zijn persoonlijke groei. Hij begon als pure sprinter, en zeges op het heuvelachtige Italiaanse terrein kwamen niet zonder hard werken.

“In Cittadella (2020) was het een grote uitdaging om de hele dag stand te houden door de vele passages over de Rosina; in de finale kon ik mijn sprint perfect timen. In Boario Terme (2016) was de zege een verrassing voor mij, gezien ik aankwam met Gianluca Brambilla, die totaal andere kenmerken heeft dan ik. Het gaf enorme voldoening.”

Nizzolo denkt ook terug aan het WK van 2016 in Doha, waar hij vijfde werd: “Ja, ik sprintte met een te zwaar verzet, maar ik zat er wel en vocht mee,” zei de renner uit Besana. “Wie won (Peter Sagan – red.) verdiende dat, en Mark Cavendish en Tom Boonen stonden ook op het podium. Vooraf had ik getekend voor een vijfde plek. Het was een helse dag qua hitte, maar ik bewaar er warme herinneringen aan.”

De regenboogstrijd keert over minder dan drie jaar terug naar het Midden-Oosten, maar of het opnieuw een sprint wordt, staat in de sterren geschreven. “Het WK 2028 in Abu Dhabi? Ik wens Jonathan Milan daar een geweldige dag, hopelijk zetten ze die berg niet echt in het parcours…”

“Sprinters weten nu dat ze zware koersen moeten kunnen verdragen om voor de sprint te rijden. Toen ik bij de beloften kwam, moest ik van me afschudden dat ik een renner was voor compleet vlakke wedstrijden, en het Italiaans kampioenschap in Boario Terme was de eerste bevestiging dat ik ook licht heuvelachtig werk aankon.”

“De droom die blijft? De Milano–Sanremo,” antwoordt Nizzolo zonder lang na te denken. Het “Monument van de sprinters” lag hem nooit perfect, al werd hij in 2020 wel vijfde, niet ver van winst. “Het was de koers van mijn dromen, maar de laatste jaren is ze steeds onbereikbaarder geworden door kampioenen die er een totaal andere wedstrijd van hebben gemaakt dan vroeger.”