“Het mag niet ten koste gaan van de sport” – internationalisering van het veldrijden kent eigen risico’s, waarschuwt Bart Wellens

Bart Wellens is tweevoudig wereldkampioen veldrijden en neemt tot op vandaag stafrollen op bij enkele van de grootste ploegen in de discipline. Hij weet precies wat er nodig is om een ploeg te runnen. Dat is extra uitdagend bij internationale wedstrijden, zoals de Wereldbeker in Terralba dit weekend. De veldritlegende waarschuwt voor de logistieke belasting die zo’n wedstrijd met zich meebrengt.

“Wat me helaas ook opviel, is de beperkte opkomst op Sardinië. En dan heb ik het zowel over de renners als over het publiek,” schrijft Wellens in een column voor Het Nieuwsblad. “Ik begrijp de wens om het veldrijden te internationaliseren, maar dat doen op een eiland met moeilijke verbindingen… Alleen al het materiaal ter plekke krijgen is een enorme uitdaging. Hetzelfde geldt voor de campers.”

Uiteindelijk wordt het om verschillende redenen een bijzonder lastige opdracht voor de renners. Lange reistijden en dure vluchten of autoritten naar de wedstrijdlocatie maken het voor wie geen fulltime prof is vaak onmogelijk of onrendabel om af te reizen. Meestal kunnen alleen renners en ploegen met een volledige financiële of logistieke inspanning naar wedstrijden als Terralba, of zoals vorig jaar Cabras in dezelfde regio.

Bovendien kunnen onvoorziene gebeurtenissen nog grotere gevolgen hebben. Vorig jaar reisden alle renners naar Italië, maar werd de wedstrijd op het laatste moment afgelast door een storm in de streek. Ploegen bleven achter met duizenden euro’s verlies, zonder te koersen of de nodige sponsorvisibiliteit te halen. Dit jaar was dat extra duidelijk, want zelfs bij de mannen ontbraken klassementsleider Thibau Nys en Cameron Mason. Zij kozen ervoor op het vasteland te blijven en de extra tijd te gebruiken voor gerichte trainingen.

Het is het risico van verre verplaatsingen, los van het feit dat de opkomst op zulke locaties lager is. Het evenement in Val di Sole, dat de voorbije jaren op de kalender stond, is daar een duidelijk voorbeeld van. “Foto’s van [Lucinda] Brand die zich in zee wast zijn prachtig, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn, of wel?”

“Je zag ook dat er aan de start bijna alleen Belgen, Nederlanders en Italianen stonden. Voor grote Belgische ploegen is zo’n reis nog te behappen, maar voor Tsjechen of Zwitsers is het veel lastiger,” vreest Wellens. “Het is toch niet ‘even’ met één fiets daarheen? Ik zag een mooie cross in een prachtig decor, maar we moeten kritisch blijven voor het grootste evenement van de sport. Is dat niet wat de Wereldbeker wil zijn?”

Uiteindelijk werden de deelnemerslijsten voor de Wereldeker Terralba uitgedund, met velen die ondanks het belang van de wedstrijd in de Wereldbeker over 12 manches kozen om niet te reizen.

“Ik begrijp volledig de filosofie van Flanders Classics, de organisator van de Wereldbeker. Ze willen naar bijzondere plekken om het veldrijden een extra dimensie te geven. Maar het mag niet ten koste gaan van de sport zelf,” waarschuwt de 47-jarige.