"Het maakt me boos - je geeft alles wat je hebt en deze jongen gaat er vandoor alsof het niets is": Egan Bernal uit zijn frustratie over de dominantie van Tadej Pogacar

Egan Bernal heeft toegegeven dat hij met een mengeling van bewondering en frustratie kijkt naar Tadej Pogacar, de man die zijn generatie is gaan domineren. In een interview met het Colombiaanse tv-programma Despierta Win vertelde de Tourwinnaar van 2019 dat de Sloveen op een niveau rijdt dat rivalen vaak machteloos maakt.

"Hij zit op een ander niveau. Als je het tegen hem opneemt, lijkt het vaak alsof je slecht bent," zei Bernal. "Het maakt me boos: je geeft alles wat je hebt en die gast gaat ervandoor alsof er niets is gebeurd. Maar het is cool om het tegen hem op te nemen — hij motiveert de rest van ons om beter te worden. Het is bijzonder om het Pogacar-tijdperk mee te maken."

Bernals woorden krijgen extra gewicht gezien de weg die hij heeft afgelegd sinds zijn zware trainingsongeval in 2022, waarbij hij meerdere breuken en een doorboorde long opliep. De Colombiaan (28) leek destijds zijn carrière te moeten opgeven, maar kende in 2025 zijn beste seizoen sinds zijn comeback. Hij won beide Colombiaanse nationale titels, werd zevende in de Giro d’Italia en pakte een etappezege in de Vuelta a España.

"Dit jaar had ik het gevoel dat ik mezelf weer begon te zijn; ik voelde me sterker," zei hij. "Ik ging naar de Giro, werd zevende, en naar de Vuelta met het doel om het podium te halen. Dat lukte niet, maar ik geloof nog steeds dat ik op een dag weer kan winnen."

Bernal onthulde ook dat zijn problemen al vóór het ongeluk begonnen. In 2020 kampte hij met ernstige rugklachten door een hernia — een blessure die zijn carrière destijds al op de helling zette. "Ik had rugpijn en wist niet of ik geopereerd moest worden," legt Bernal uit. "Het bleek ernstig — een beknelde zenuw veroorzaakte de pijn. Toch reed ik in 2021 met die pijn de Giro, en won ik die."

Hoewel Bernal en Pogacar al vaker samen aan de start stonden van de Tour de France, hebben ze nooit echt rechtstreeks om het eindklassement gestreden. Toen Pogacar zijn opmars begon, was Bernal nog herstellende van zijn blessures.

Voor de man die ooit stond waar Pogacar nu heerst, zijn zijn woorden meer dan louter bewondering — ze klinken als het eerlijke perspectief van een renner die weet hoe zwaar de top is, en hoe buitenaards het lijkt wanneer iemand anders er moeiteloos blijft staan.