"Er waren momenten dat mijn zoon dacht dat ik 's ochtends dood gevonden zou worden" - Bradley Wiggins spreekt zich uit over cocaïneverslaving

Bradley Wiggins, de eerste Britse winnaar van de Tour de France en een van de meest iconische figuren in het moderne wielrennen, heeft in een eerlijke en moedige interview met The Observer gesproken over de jaren van verslaving en persoonlijke turbulentie die volgden op zijn vertrek uit de professionele wielersport.

De Tourkampioen van 2012 beschreef een donkere periode in zijn leven, gekarakteriseerd door cocaïnegebruik, emotionele pijn en de angst om door zijn familie dood aangetroffen te worden. "Er waren momenten dat mijn zoon dacht dat ik 's ochtends dood gevonden zou worden", onthulde Wiggins. "Ik was een functionerende verslaafde. Niemand merkte het. Het grootste deel van de tijd was ik high, jaren achter elkaar."

De 45-jarige Wiggins gaf aan dat zijn verslavingsprobleem zo ernstig was geworden dat zelfs zijn kinderen zich voorbereidden om in te grijpen. "Ik gebruikte enorme hoeveelheden cocaïne. Het was echt een groot probleem. Mijn kinderen wilden me in een afkickkliniek stoppen. Ik balanceerde op een touw en ik wist niet of ik het zou redden."

Uiteindelijk besefte Wiggins dat er iets moest veranderen. "Ik realiseerde me dat ik een enorm probleem had. Ik moest stoppen. Ik ben gelukkig dat ik hier ben. Ik ben jarenlang het slachtoffer geweest van mijn eigen keuzes," zei hij.

Reflecterend op de onderliggende psychologische oorzaken van zijn verslaving, verklaarde Wiggins: "Ik had al veel zelfhaat, maar ik was dat aan het versterken. Het was een vorm van zelfbeschadiging en zelfsabotage. Het was niet de persoon die ik wilde zijn. Ik realiseerde me dat ik veel mensen om me heen pijn deed."

In een onverwachte wending was een van de steunpilaren in Wiggins' donkerste dagen Lance Armstrong, de beruchte Amerikaan die zijn zeven Tourzege-titels verloor vanwege dopingovertredingen. Armstrong had eerder al zijn mede-Tourwinnaar Jan Ullrich gesteund tijdens diens eigen strijd tegen verslaving.

Hoe fans hierop reageren, is aan hen. Het is onmiskenbaar dat Armstrong enorme schade heeft aangericht aan de wielersport, maar het is eveneens duidelijk dat hij anderen heeft geholpen in tijden van grote nood.

"Hij had iets soortgelijks meegemaakt met Jan. Ze probeerden me te vinden, maar konden niet ontdekken waar ik was. Mijn zoon spreekt vaak met Lance. Lance vroeg altijd: 'Hoe gaat het met je vader?' Ben zei dan: 'Ik heb al een paar weken niets van hem gehoord. Ik weet dat hij in een hotel woont.' "Ze hoorden dagenlang niets van me. Nu kan ik er openlijk over praten. Het voelde alsof ik een leugen leefde, omdat ik er niet over sprak."

Wiggins legde uit dat zijn verslaving voor hem een tijdelijke ontsnapping was aan de pijn die hij met zich meedroeg, maar dat er nooit ruimte was voor een gematigde benadering. "Er is geen middenweg voor mij. Ik kan niet gewoon een glas wijn drinken. Als ik dat doe, koop ik drugs. Mijn verslaving was een manier om de pijn te verzachten waarmee ik leefde."

Daarnaast deelde Wiggins enkele onopgeloste vragen over zijn professionele carrière die hem nog steeds bezighouden, met name rondom het beruchte "mysterieuze pakket" dat aan hem werd geleverd tijdens zijn racedagen. Het onderwerp heeft jarenlang gespeculeerd en geleid tot meerdere onderzoeken. "Ik bevond me in het oog van de storm. Ik vond dat sommige van die vragen beantwoord moesten worden door de mensen die in staat waren die antwoorden te geven, zoals 'Wat zat er in dat pakket?'"

Toen hem werd gevraagd of hij dacht dat er nog steeds verschillende versies van het verhaal in omloop waren, antwoordde Wiggins: "Ja, die zijn er. Er is zelfs een boek over geschreven. Ik zou graag willen weten wat er werkelijk is gebeurd." Wiggins' autobiografie, The Chain, verschijnt later dit jaar en belooft een uitgebreid verslag van zijn val, overleving en de complexe erfenis die hij heeft achtergelaten in zowel de sport als het leven.