DISCUSSIE Criterium du Dauphiné Etappe 1 | De grote 4 geven een show; Vingegaards explosiviteit; UAE's slechte positionering en meer...

De openingsrit van het Critérium du Dauphiné 2025 leek op papier een kolfje naar de hand van de sprinters, maar het draaiboek werd volledig herschreven. Wat volgde was een explosieve finale waarin de favorieten voor het algemeen klassement zich onverwacht roerden – en de koers naar hun hand zetten.

Vanaf het begin hield het peloton de vroege vlucht strak onder controle. De voorsprong van de kopgroep liep nooit verder uit dan drie minuten, vooral dankzij het werk van Lidl-Trek dat mikte op een sprint met Jonathan Milan, de snelste man in het deelnemersveld.

Maar op de Côte de Buffon (600 meter aan 8,8%) veranderde alles. Het tempo ging de hoogte in, het peloton brak in stukken, en vlak na de top gooide Jonas Vingegaard de knuppel in het hoenderhok met een aanval op vlak terrein. Alleen Tadej Pogacar, Mathieu van der Poel, Remco Evenepoel en Santiago Buitrago konden volgen.

Het verschil was klein – nooit meer dan tien seconden – maar het vijftal werkte uitstekend samen en behield net genoeg marge om onder elkaar te strijden voor de zege. In de sprint toonde Pogacar zich opnieuw de sterkste, boekte zijn eerste ritzege ooit in de Dauphiné en nam meteen de gele trui over.

Na afloop vroegen we enkele van onze redacteurs naar hun visie op deze verrassende ontknoping. Wat betekende deze wending voor de koers? Wie viel op? En vooral: wat zegt dit over de verhoudingen tussen de toppers richting de Tour? Meer daarover in onze nabeschouwing.

Als opwarmertje voor de Tour de France leverde de etappe van vandaag meteen resultaat op. De vier grootste sterren van de sport bezetten de bovenste vier plaatsen en zetten daarmee de toon voor wat komen gaat in het Critérium du Dauphiné. Het zal niet elke dag gebeuren, maar verwacht meer vuurwerk van Vingegaard, Pogacar, Van der Poel en Evenepoel - rivalen op de fiets, verbonden door wederzijds respect daarbuiten.

Ze zitten nog niet achter de eindoverwinning aan. In plaats daarvan testen ze de benen, geven ze klappen en genieten ze van de rit - voordat ze in de volgende rit waarschijnlijk glimlachend met elkaar de vorige nabespreken. Voor wielerfans is het een geschenk. Voor de vier supersterren is het nog steeds speeltijd - de echte strijd begint in juli in de Tour de France.

De openingsetappe van het Critérium du Dauphiné zou op papier de meest sprintvriendelijke rit van de week zijn – en toch was het Tadej Pogacar die met de bloemen ging lopen. Als deze relatief eenvoudige rit al niet naar de sprinters ging, is het moeilijk voor te stellen dat ze in de komende, zwaardere etappes nog wél een kans krijgen. Wat we vandaag zagen, was slechts het voorspel. De echte vuurwerkdagen moeten nog komen.

Jonas Vingegaard maakte meteen indruk. Hij had vooraf aangekondigd in topvorm te zijn en dat bleek geen grootspraak. Hij reed de hele dag attent van voren en lanceerde zelfs een aanval – opvallend genoeg op het vlakke, vlak na de slotklim. Zelden zagen we hem zo explosief, zowel in die aanval als in de sprint. Hij kwam dicht bij Pogacar en liet zelfs Van der Poel en Evenepoel achter zich – twee mannen die op papier sneller zijn.

Ook Remco Evenepoel toonde karakter. Hij liet zich verrassen door de aanval van Vingegaard, maar dichtte het gat solo en met overtuiging. Zijn vorm is duidelijk in stijgende lijn.

Bij UAE Team Emirates was opnieuw zichtbaar dat Pogacar te vaak alleen komt te zitten in cruciale momenten. Hij moest zelf vechten voor positie in het peloton, met slechts één ploegmaat die op onbegrijpelijke wijze... achter hem zat. Dit structurele probleem zagen we ook al in eerdere klassiekers zoals Milano-Sanremo, en met de Tour in aantocht is dat een risicofactor die de ploeg dringend moet oplossen.

Lidl-Trek gokte op Jonathan Milan en werkte de hele dag voor hem. Maar de opeenvolgende klimmetjes braken hem op. Zelfs al bereikte hij de finish in het peloton, zijn positie was pover en hij kwam er in de sprint niet aan te pas. Of de ploeg haar strategie herbekijkt, valt nog te bezien, maar het parcours wordt er alvast niet makkelijker op.

Mathieu van der Poel toonde zich opnieuw in orde na zijn val een paar weken geleden. Hij was actief, reed mee in de beslissende groep, en zat kort bij de zege. Maar hij trok de sprint te vroeg aan en verbrandde zich. Toch is zijn vorm veelbelovend – een ritzege lijkt slechts een kwestie van tijd.

De ‘grote vier’ – Pogacar, Vingegaard, Evenepoel en Van der Poel – hebben de toon gezet. En als dit een voorbode is voor wat komt, mogen wij als kijkers ons de komende dagen opmaken voor spektakel. Al geldt dat enthousiasme wellicht iets minder voor de rest van het peloton.