“De kunst van het lijden”: Egan Bernal deelt zijn levensfilosofie na jaren vol pijn en herstel

De Tourwinnaar van 2019 kijkt terug op zijn bijna fatale crash en de lange weg terug naar de top.

Egan Bernal heeft via sociale media een opmerkelijk openhartige boodschap gedeeld – een persoonlijke beschouwing die toont welke mentale kracht hem van de rand van de dood terugbracht naar de wereldtop.

De Colombiaan, sinds 2022 rijdend met littekens van een bijna fatale trainingscrash, schreef op Instagram over wat hij noemt “de kunst van het lijden” – een levensles die, zo zegt hij, niet uit boeken komt maar uit ervaring.

“De kunst om te weten hoe je moet lijden leer je niet uit een boek – die leer je van het leven zelf,” schreef Bernal. “Ik werd vandaag wakker, iets sentimenteler dan normaal. En ik wilde mezelf herinneren waarom ik ben begonnen, en hoeveel het heeft gekost om hier te komen.”

Zijn woorden krijgen extra gewicht door de context. In januari 2022 kwam Bernal tijdens een training met hoge snelheid in botsing met een bus. De impact brak zijn ruggenwervel, dijbeen, knieschijf en meerdere ribben. Artsen zeiden later dat hij “enkele millimeters” verwijderd was van verlamming.

Dat hij in 2023 überhaupt weer in koers verscheen, was uitzonderlijk. Dat hij in 2025 opnieuw zegevierde – met de Colombiaanse nationale titels én een ritoverwinning in de Vuelta a España – is haast bovenmenselijk.

Sinds zijn terugkeer heeft Bernal vaker laten doorschemeren dat zijn relatie met pijn fundamenteel is veranderd. “Pijn leert, duwt, maakt wakker,” schreef hij. En: “Als je weet hoe je moet lijden, wordt lijden je motor. Dus doe het, ook als het pijn doet. Dat is óók een kunst.”

Ooit was Bernal het symbool van de nieuwe generatie – de jongste Tourwinnaar in meer dan een eeuw, de eerste Latijns-Amerikaan in het geel. Maar op het moment dat zijn carrière piekte, veranderde alles.

Wat volgde was geen val, maar een transformatie. Bernal werd niet langer alleen beoordeeld op uitslagen, maar op zijn veerkracht. Zijn prestaties van 2025 hebben het geloof hersteld dat hij opnieuw een rol van betekenis kan spelen in grote rondes – al lijkt hij daar zelf minder mee bezig dan ooit.

Zijn laatste bericht leest als het testament van een renner die heeft geleerd dat grootsheid niet ontstaat in comfort, maar in het omarmen van tegenslag. Zoals hij het zelf samenvatte:

“Pijn leert. Pijn duwt. Pijn maakt wakker.”