David Dekker vergelijkt Arkéa - B&B Hotels met zijn nieuwe ploeg Euskaltel-Euskadi: "Ik voel me hier iets meer thuis"

Na passages bij Jumbo-Visma en Arkéa - B&B Hotels zocht David Dekker voor 2025 een nieuwe ploeg in zijn carrière. Die vond hij op een verrassende plek: bij het overwegend Baskische Euskaltel-Euskadi. Een ploeg met diepe regionale wortels, die sinds haar heropstanding in 2018 vooral Baskische renners in haar rangen had. Maar in de harde realiteit van het moderne wielrennen, waar UCI-punten evenveel waard zijn als overwinningen, waaien ook daar nieuwe winden. Buitenlanders kregen een kans — waaronder Dekker.

De integratie verloopt met vallen en opstaan, al helpt een taalapp een handje. "Ik gebruik nu een half jaar Duolingo," vertelt de Nederlander aan In de Leiderstrui. "Het spreken gaat nog moeizaam, maar het begrijpen lukt al vrij goed. Zeker als het over de koers gaat en er een scherm bij is met termen — dan pik ik minstens de helft op, en gelukkig de belangrijkste helft."

Toch staat zijn Baskische avontuur niet of valt met zijn Spaans. "Er wordt echt wel Engels gesproken," relativeert Dekker. "De ploegleiders wat minder, ze zijn ook van een andere generatie. Maar de meeste renners begrijpen en spreken het prima. De communicatie loopt, en daar gaat het om."

Opvallend genoeg voelt Dekker zich sneller thuis bij Euskaltel dan hij ooit deed bij zijn vorige team, het Franse Arkéa - B&B Hotels. "De sfeer hier is echt prettig. Spaans, wat relaxter, maar zeker niet minder professioneel. Ik hou van die open houding. Bij Arkéa was het soms wat geslotener — voor een buitenlander is het daar moeilijker om je plek te vinden."

Voor Euskaltel-Euskadi, actief op Pro Continentaal niveau, zijn prestaties essentieel. UCI-punten betekenen toegang tot wildcards voor grote rondes en aantrekkingskracht voor sponsors. “De punten tellen. Soms betekent dat dat we met twee sprinters naar een koers trekken om onze kansen te spreiden,” zegt Dekker nuchter.

Die rol als sprinter past hem nog steeds, al zijn de successen voorlopig schaars gebleven. “Het gaat beter, maar ik had een terugslag,” blikt hij terug. “Na de Ruta del Sol werd ik ziek en moest ik Le Samyn laten schieten. Sindsdien heb ik mijn niveau nog niet teruggevonden.”

In de Région Pays de la Loire Tour kreeg Dekker opnieuw een kans om zijn vorm aan te scherpen. Maar het mocht niet baten: hij stapte al vroeg uit de koers. Een teken dat zijn herstel nog niet compleet is. Toch blijft de veerkrachtige Nederlander geloven in zijn nieuwe omgeving. “Het is misschien onbekend terrein, maar het voelt goed. Nu nog die benen terugvinden.”