Coach Juan Ayuso geeft pech de schuld van teleurstelling Giro d'Italia: "Hij had Carapaz zonder twijfel achter zich gelaten"

Juan Ayuso arriveerde met torenhoge ambities aan de start van de Giro d’Italia 2025. De jonge Spanjaard van UAE Team Emirates hoopte op niets minder dan zijn eerste eindzege in een Grote Ronde. Maar het draaiboek liep anders dan gehoopt. De talentvolle klimmer zag zijn roze droom aan diggelen vallen na een zware valpartij in de beruchte grindstroken van rit 9 – inmiddels berucht als de ‘mini Strade Bianche’.

Volgens zijn coach, Inigo San Millan, lag de oorzaak van Ayuso’s terugval niet in vormgebrek of tactische missers, maar simpelweg in brute pech. "Die val brak hem," aldus San Millan in gesprek met El País. "Juan liep een diepe snijwond op aan zijn knie, waarvoor hechtingen nodig waren. Bovendien veroorzaakte de impact een trauma dat leidde tot zwelling en een ophoping van gewrichtsvloeistof. Dat was niet alleen pijnlijk op de fiets, maar zelfs bij het lopen."

De gevolgen van zo’n blessure in een rittenkoers zijn volgens San Millan niet te onderschatten. "Bij een zware valpartij verschuift de prioriteit van het lichaam. In plaats van prestaties, richt het zich op herstel. En dat kost bakken met energie – energie die je juist nodig hebt om te blijven koersen. Het energietekort en de vermoeidheid stapelen zich dag na dag op. Zijn knie verbeterde wel, maar in het moordende tempo van een moderne Grote Ronde valt zo’n achterstand simpelweg niet meer goed te maken."

Toch is de coach ervan overtuigd dat Ayuso zonder die valpartij de strijd met Richard Carapaz wél had gewonnen. "Hij was in de vorm van zijn leven. De wattages die hij trapte voor de Giro waren de beste ooit. Die fysiologische capaciteit verdwijnt niet zomaar. Als hij ongeschonden door die etappe was gekomen, had hij Carapaz zonder twijfel achter zich gelaten. Maar na de valpartij hebben we die cijfers niet meer teruggezien."

Hoewel deze Giro eindigde in teleurstelling, blijft San Millan rotsvast geloven in de toekomst van zijn pupil. "Hij blijft zich ontwikkelen, net als Tadej Pogačar destijds. Ook hij was al wereldtop op zijn 22e, maar pas rond zijn 25e begon hij zijn fysiologische piek te bereiken. Juan’s beste jaren moeten nog komen," besluit hij. "Als we hem op deze manier kunnen blijven begeleiden, dan hebben we – en ik zeg dit met alle voorzichtigheid – een renner in de lijn van Alberto Contador om nog jarenlang van te genieten."