"Beperken van de versnellingsverhoudingen is onzin" - Tom Pidcock vraagt zich openlijk af of we dan straks allemaal 'de ketose in moeten'

Met de Arctic Race of Norway in het vooruitzicht en La Vuelta die snel nadert, bevindt Tom Pidcock zich in een bekende rol: hij balanceert serieuze klassementsambities met scherpzinnig inzicht in enkele van de belangrijkste gespreksonderwerpen in het moderne wielrennen, dit maal de veiligheid van de sport.

Vers van een trainingsblok en met het oog op een grote prestatie in Spanje later deze maand, is de Brit vol vertrouwen in zijn planning. "Ik denk dat ik veel vooruitgang kan boeken in La Vuelta - ik voel me fris," zei hij tegen MARCA in de aanloop naar de Arctic Race. "Als ik een beetje kan verbeteren en het gevoel dat ik had aan het begin van het seizoen terug kan krijgen, zou dat ideaal zijn."

Maar terwijl de 25-jarige duidelijk zijn vorm en het klassement in gedachten heeft, was het zijn mening over de voortdurende debatten over veiligheid en snelheid in de sport die echt de aandacht trok: "Het beperken van de versnellingsbakverhoudingen zou het racen veiliger kunnen maken. Dit is onzin. Het maakt het alleen maar gevaarlijker," zei hij ronduit. "Als we allemaal met dezelfde maximumsnelheid rijden, zitten we dichter op elkaar - en in afdalingen betekent dat alleen maar dat we meer van de weg in beslag nemen."

Het is een gevoel dat door veel renners wordt gedeeld, maar vaak niet in het openbaar wordt uitgesproken. Scherpere groepen op snellere afdalingen? Pidcock, die vuurkracht uit de World Tour combineert met mountainbike-handling en CX-instincten, is misschien beter gekwalificeerd dan de meesten om dat aan te geven voor wat het is: contra-intuïtief en riskant.

"Ik zei tegen mijn broer - als we zo doorgaan, moeten we misschien allemaal een koolhydraatlimiet instellen en in ketose worden gedwongen. Dat is de enige manier om de wedstrijden te vertragen. We zijn wielrenners... mensen zouden zich op belangrijkere dingen moeten richten."

Het is een klassieke Pidcock - deels grap, deels kritiek - maar het weerspiegelt ook een groeiende frustratie in het peloton over de manier waarop bestuursorganen en wedstrijdorganisatoren veiligheidskwesties aanpakken. Terwijl stuurbreedtes, versnellingsverhoudingen en helmstijlen de krantenkoppen halen, blijven meer systemische kwesties rond parcoursontwerp, wegmeubilair en etappeplanning vaak onbesproken. "Het debat over stuurbreedte voelt ook als een rookgordijn," voegde hij eraan toe. "We moeten praten over de zaken die er echt toe doen."

Of iemand bij de UCI luistert is een andere zaak. Maar onder fans en renners groeit het respect voor Pidcock om zich uit te durven spreken - vooral in een tijd waarin de sport worstelt met een cultuur van steeds sneller racen, steeds kleinere marges en toenemende risico's op valpartijen.

Voorlopig richt hij zich echter weer op het racen. De Arctic Race is misschien geen topper in de World Tour, maar voor renners die zich richten op La Vuelta - en teams zoals Q36.5 die nog steeds een plekje aan het veroveren zijn in de profwereld - is het een cruciale opstap. "Etappe drie zal beslissend zijn," voorspelde Pidcock. "Maar het zal moeilijk worden om de koers te controleren."

Zijn nieuwe team, een project dat nog steeds vorm krijgt in het tweede seizoen, heeft duidelijk zijn vertrouwen verdiend. "Het team ontwikkelt zich echt - zowel qua ondersteuning als het niveau van de renners," voegt hij tot slot toe, wijzend op een groeiende cohesie achter de schermen bij het Q36.5 Pro Cycling Team.

De komende weken zal blijken hoe ver die vooruitgang reikt. Als Pidcock in topvorm raakt in Noorwegen en dit doorzet naar Spanje, zal hij meer zijn dan een stem van redelijkheid in het veiligheidsdebat - hij zou een potentiële speler kunnen zijn in de strijd om het eindklassement van de Vuelta.