ANALYSE: Vijf renners die terugkwamen van moeilijke seizoenen in het verleden

Wielrennen is een sport die niet alleen fysieke kracht vereist, maar ook een enorme mentale weerbaarheid. Renners krijgen te maken met uitputtende koersen, onvoorspelbare valpartijen en persoonlijke tegenslagen. Hoewel tegenslagen onvermijdelijk zijn, zijn het juist de momenten van herstel die echte kampioenen definiëren.

Met het seizoen 2025 in aantocht, zijn er veel renners die erop gebrand zijn om zichzelf te herpakken na een uitdagend jaar in 2024. In dit artikel belichten we vijf inspirerende verhalen van wielrenners die na een moeilijk seizoen groots zijn teruggekomen, waaronder Tadej Pogacar en Chris Froome, wiens indrukwekkende comebacks dit jaar als voorbeeld dienen voor anderen. Bron: CyclingUpToDate.

Lees ook

Alpecin-Deceuninck komt met positieve update over terugkeer van Mathieu van der Poel in het veld

1. Tadej Pogacar: 2024

Het seizoen 2024 van Tadej Pogacar wordt algemeen beschouwd als een van de grootste in de wielergeschiedenis. Met het winnen van de ongrijpbare 'Triple Crown' - de Giro d'Italia, Tour de France en het WK - samen met twee Monumenten, 12 ritzeges in Grote Rondes en meerdere klassiekers, heeft Pogacar opnieuw gedefinieerd wat mogelijk is in het moderne wielrennen. Deze overwinningen waren echter het resultaat van de pijn en lessen uit een uitdagend seizoen in 2023.

In 2023 ging Pogacar de Tour de France in als tweevoudig winnaar en een van de grootste namen in de sport. Zijn seizoen nam echter een onverwachte wending toen hij in april een polsbreuk opliep tijdens Luik-Bastenaken-Luik. Deze blessure verstoorde zijn voorbereiding op de Tour, waar hij geconfronteerd werd met zijn geduchte rivaal, de titelverdediger Jonas Vingegaard. Hoewel Pogacar twee ritzeges behaalde, was Vingegaards dominantie onmiskenbaar.

De derde week van de Tour benadrukte Pogacars strijd. Tijdens de tijdrit in etappe 16 verloor hij bijna twee minuten op Vingegaard, ondanks dat hij aanzienlijk beter presteerde dan de nummer drie van die dag. De volgende dag, op de Col de la Loze, bereikte Pogacar zijn breekpunt. Zijn uitputting was hoorbaar over de teamradio, waar hij zei: "Ik ben weg, ik ben dood." Deze momenten maakten duidelijk hoezeer Vingegaard hem dat jaar overtrof.

Deze nederlaag dreef Pogacar om sterker terug te komen in 2024. Zijn overwinning van de 'Triple Crown', samen met zeges in Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije, bevestigde zijn plaats tussen de allergrootsten in de wielersport.

2. Mark Cavendish: 2021

Mark Cavendish leek tegen 2020 het einde van zijn carrière te naderen. Geplaagd door ziekte, blessures en mentale problemen, beleefde Cavendish een lange periode zonder overwinningen. Tussen 2016 en 2020 had de ooit dominante sprinter moeite om wedstrijden te winnen, en de vraag of hij ooit weer de top zou bereiken, hing zwaar boven zijn hoofd. Sinds 2016 had hij geen enkele Tour de France-etappe meer gewonnen.

In 2021 kreeg Cavendish echter een onverwachte kans bij Deceuninck-Quick-Step. Oorspronkelijk was hij aangetrokken om andere renners te ondersteunen, maar de situatie veranderde drastisch toen Sam Bennett, de hoofdsprinter van het team, niet kon deelnemen aan de Tour de France. Cavendish greep deze kans met beide handen en zorgde voor een van de meest opmerkelijke comebacks in de wielergeschiedenis.

Hij verbaasde de wielerwereld door vier etappes in de Tour te winnen - etappes 4, 6, 10 en 13 - waardoor hij zijn totaal op 34 ritzeges bracht en daarmee het lang gevestigde record van Eddy Merckx evenaarde. Bovendien veroverde hij de groene trui, een prestatie die hij sinds 2011 niet meer had bereikt. Zijn successen in 2021 herinnerden iedereen aan zijn uitzonderlijke talent en veerkracht, markeerden een sprookjesachtige terugkeer naar de top, en hij brak uiteindelijk Merckx' record voordat hij eind 2024 met pensioen ging.

3. Bradley Wiggins: 2012

In 2011 werd Bradley Wiggins beschouwd als een van de favorieten voor de Tour de France. Zijn campagne eindigde echter voortijdig door een val in etappe 7, waarbij hij een gebroken sleutelbeen opliep. Het was een bittere pil voor Wiggins, die het jaar ervoor veelbelovend had gepresteerd in de Tour.

Wiggins liet zich echter niet ontmoedigen door deze tegenslag. Hij gebruikte het als brandstof om zijn voorbereiding op 2012 te verfijnen. Met de steun van Team Sky begon hij het seizoen met een vastberaden focus. De resultaten waren niets minder dan spectaculair. Wiggins domineerde de Tour de France in 2012 en werd de eerste Britse wielrenner die deze prestigieuze wedstrijd won. Zijn zege was te danken aan zijn uitzonderlijke tijdritcapaciteiten en constante prestaties in de bergen.

Het hoogtepunt van Wiggins zijn campagne in 2012 kwam kort na de Tour, tijdens de Olympische Spelen in Londen. De Brit won daar goud in de mannen tijdrit, waarmee hij zijn plaats in de wielergeschiedenis verder verstevigde. Zijn vermogen om de teleurstelling van 2011 te overwinnen en in 2012 zo'n opmerkelijk succes te boeken, illustreert wat de beste renners ter wereld kunnen bereiken wanneer ze tot het uiterste worden gedreven.

Lees ook

Dit zijn de beste cyclocrossers van hun land deze winter! Lees wie het komende jaar de nationale kampioenstruien zullen dragen

4. Chris Froome: 2015

De carrière van Chris Froome is een van de meest indrukwekkende verhalen in de geschiedenis van het wielrennen. Na als tweede te zijn geëindigd in de Tour de France van 2012, terwijl hij in dienst reed van Bradley Wiggins (en waarschijnlijk zelf in betere vorm verkeerde), vestigde Froome zich als een serieuze kanshebber door in 2013 de Tour te winnen. Zijn titelverdediging in 2014 werd echter gedwarsboomd door een reeks vroege valpartijen.Hij liep daarbij breuken op in zijn pols en hand, waardoor hij gedwongen werd de Tour te verlaten tijdens etappe 5.

Vastberaden om zijn positie aan de top terug te winnen, richtte Froome zich volledig op zijn herstel en voorbereiding. Deze inspanningen leidden tot een triomfantelijke terugkeer naar de Tour de France in 2015, waar hij zijn tweede eindoverwinning behaalde. Froome domineerde de Tour in de daaropvolgende jaren, met drie opeenvolgende overwinningen van 2015 tot 2017. Na zijn overwinning in de Giro d'Italia in 2018 had hij alle drie de grote rondes tegelijkertijd in handen.

Froome's vastberadenheid te midden van tegenslagen, waaronder blessures en zware concurrentie, onderstreept zijn mentale kracht en toewijding. Zonder de kans om in 2012 als kopman te rijden en de valpartij in 2014, had hij misschien nooit de extreme mentale weerbaarheid en honger ontwikkeld die hem in staat stelden om zo dominant te zijn als hij uiteindelijk werd.

5. Primoz Roglic: elk jaar

Primoz Roglic lijkt elk jaar wel toe te zijn aan een comeback, maar één ding is onmiskenbaar: zijn vermogen om keer op keer terug te komen. Een van de meest hartverscheurende momenten in de wielergeschiedenis vond plaats tijdens de Tour de France van 2020, in de gedenkwaardige tijdrit van de 20e etappe. Roglic leek op weg naar zijn eerste Tourzege, maar een geweldige tijdritprestatie van Tadej Pogacar veranderde het koersverloop drastisch. Op dramatische wijze verloor Roglic zijn voorsprong en eindigde hij als tweede in het algemeen klassement.

De teleurstelling was enorm, maar Roglic gebruikte het verlies als motivatie om sterker terug te komen. Slechts een maand later won hij de herschikte Vuelta a Espana van 2020. In 2021 keerde hij terug naar de Vuelta nadat hij was uitgevallen in de Tour de France, een koers die hij in 2019 en 2020 al had gewonnen. Daar domineerde hij opnieuw en veroverde hij zijn derde opeenvolgende overwinning. Bovendien bewees hij zijn klasse door Olympisch goud te winnen in de tijdrit, wat zijn vermogen om te presteren onder druk onderstreepte.

Sindsdien heeft Roglic de Vuelta opnieuw gewonnen in 2024, waarmee hij zijn totaal op vier rode truien bracht. Ook kreeg hij eindelijk de verlossing die hij zocht door de Giro d’Italia in 2023 te winnen. Niet slecht voor een renner die vaak 'de bijna-man' werd genoemd, toch?

Roglic zijn carrière is een krachtig voorbeeld van doorzettingsvermogen en het vermogen om te leren van tegenslagen. Zijn veerkracht, met name na de teleurstelling van 2020, en zijn successen op meerdere fronten bevestigen dat hij tot de elite van de wielersport behoort. Hoewel die dramatische etappe in de Tour van 2020 altijd een bittere herinnering zal blijven, heeft hij bewezen dat hij het vermogen heeft om keer op keer terug te komen.

Lees ook

Groot nieuws! Tom Pidcock kondigt aan dat hij de Tour de France van 2025 overslaat: "Als ik terugkom, zal dat met nieuwe energie zijn"