ANALYSE | Ben O'Connor: Wat de Australiër in deze Vuelta toont stond al jaren in de sterren geschreven maar trekt hij het ook over de streep?

De Grand Tour-carrière van Ben O'Connor is vaak een verhaal geweest van wat had kunnen zijn. Zijn briljante momenten, zoals krachtige solo-aanvallen, werden vaak tenietgedaan door te veel slechte dagen waarop zijn benen hem in de steek lieten. Ondanks zijn enorme potentieel had O'Connor, zo leek het, de neiging om net te kort te komen wanneer het er het meest toe deed. Maar zijn overwinning in etappe 6 van de 2024 La Vuelta a España voelt als het hoogtepunt van jaren van bijna-ongelukken en wat had kunnen zijn.

De 28-jarige Australiër, die vierde eindigde in de 2024 Giro d'Italia, stormde naar de rode trui na een dominante rit in de heuvelachtige etappe van etappe 6. Ondanks zijn indrukwekkende Giro-resultaten eerder dit jaar, namen de rivaliserende ploegen de dreiging niet serieus. O'Connor kreeg de vrijheid om mee te gaan in de ontsnapping. Hij maakte optimaal gebruik van de gelegenheid, niet alleen om de etappewinst te pakken, maar ook leider te worden met een aanzienlijke tijdmarge op voormalig leider Primož Roglič.

De dag begon met de belofte van een ontsnappingsoverwinning, want tientallen renners probeerden al vroeg in de etappe hun slag te slaan. Met de GC-renners in de mix - wetende dat er tijd gewonnen kon worden zoals Sepp Kuss vorig jaar - waren de eerste kilometers snel en chaotisch. Een grote groep van meer dan 30 renners ging de weg op voor de eerste belangrijke klim. Op die klim toonde O'Connor zijn onmiskenbare klasse.

Er vormde zich een selecte groep vluchters, waaronder Florian Lipowitz, Cristián Rodríguez en landgenoot Jay Vine. Hoewel er andere sterke klimmers in de mix zaten, was O'Connor duidelijk de man om in de gaten te houden. De Australiër voerde een krachtige aanval uit, ging solo in de laatste kilometers en breidde zijn voorsprong op het peloton uit met elke trap. Toen de weg omhoog kantelde richting Yunquera, reed hij vooruit en pakte een beslissende overwinning, waardoor hij meer dan zes minuten inleverde op het achtervolgende peloton.

Dit was niet alleen een prestatie van kracht, maar ook van zelfvertrouwen. O'Connor, vaak de net-niet man in etappekoersen, reed als een man die wist dat zijn tijd gekomen was. De rode trui is nu van hem, met een aanzienlijke voorsprong op weg naar het weekend.

O'Connor's overwinning in etappe 6 heeft lang op zich laten wachten. Zijn carrière is vaak getekend door tegenslagen. Zijn vierde plaats in de Tour de France van 2021 was een doorbraak, maar zelfs die prestatie had zijn ups en downs. Na een valpartij vroeg in de race, behaalde O'Connor een buitengewone solo-overwinning in etappe 9 in Tignes. Zijn rit naar de overwinning was een toonbeeld van zijn klimvaardigheid en lef, maar hij moest ook momenten van zwakte overleven in andere etappes, waarbij hij bijna bezweek op de wrede hellingen van de Mont Ventoux. In die Tour miste hij het podium met een klein verschil en het verhaal was ongeveer hetzelfde in de Giro d'Italia van 2024, waar hij opnieuw vierde werd, net buiten de top drie.

In de laatste Giro toonde O'Connor zijn agressieve rijstijl en probeerde hij de brute aanval van Tadej Pogačar in etappe 2 te volgen. Hoewel zijn ambitie duidelijk was, ging hij te diep in het rood en verloor uiteindelijk tijd - een mijlpaal in zijn carrière tot nu toe. Hij heeft het vaak aangedurfd om op de limiet te rijden en betaalde daar soms de prijs voor. Als O'Connor zich net zo had ingespannen als Geraint Thomas in het spoor van Pogacar, had de Australiër niet zoveel tijd verloren.

O'Connor bevindt zich ook in de unieke positie dat zijn beproevingen goed gedocumenteerd zijn in de populaire Netflix-serie Tourde France Unchained. In zowel de eerste als de tweede serie van de serie werden de frustraties en teleurstellende prestaties van O'Connor tijdens de edities 2022 en 2023 van de Tour de France uitgebreid besproken. O'Connor leek een gebrek aan zelfvertrouwen te hebben en kon zijn vorm van 2021 in geen van de volgende rondes evenaren.

Maar O'Connors beslissing om dit jaar de Tour de France over te slaan heeft hem misschien wel de nodige bevrijding gebracht, want hij lijkt zijn vorm echt te hebben hervonden en sterker terug te komen, en nog belangrijker, met meer vertrouwen in zijn capaciteiten.

De overwinning in La Vuelta kan een keerpunt betekenen voor Ben O'Connor. De Australiër staat bekend om zijn consistentie in wedstrijden van drie weken en staat nu voor de uitdaging om de rode trui vast te houden in het hooggebergte. Hij heeft al eerder geproefd van Grand Tour-successen, maar deze keer staat er meer op het spel. O'Connor is niet langer een etappejager, hij is nu een serieuze mededinger voor de eindoverwinning. De twijfelachtige tactiek van Roglic's Red Bull team, en het feit dat er een algemeen gebrek is aan GC vuurkracht in de race, betekent dat O'Connor een reële kans heeft om de rode trui te dragen tot in Madrid.

O'Connor gaat het weekend in met een comfortabele voorsprong en zal hopen dat hij eindelijk de geest van vierde plaatsen en slechte dagen kan uitbannen. Als hij zijn momentum vast kan houden, zou dit wel eens het moment kunnen zijn waarop hij zijn enorme potentieel, dat al zijn hele carrière duidelijk aanwezig is, waarmaakt. Voorlopig kan O'Connor genieten van deze langverwachte triomf, maar de moeilijkste dagen moeten nog komen. Of hij zijn vorm kan vasthouden en de onvermijdelijke aanvallen van renners als Roglič en Almeida kan weerstaan, valt nog te bezien.

Als O'Connor Decathlon-AG2R La Mondiale verlaat voor een nieuwe start in 2025, zal hij het einde van zijn periode bij de Franse ploeg willen markeren met de mooiste overwinning uit zijn carrière tot nu toe. Wat zeker is, is dat deze ritzege en de rode trui jaren al jaren in de sterren geschreven stonden.