"Als we alle drie samen all-in waren gegaan, had ik nog steeds gewonnen" - Sepp Kuss over het drama rond de Vuelta a Espana van 2023

Jumbo-Visma (nu Team Visma | Lease a Bike) schreef geschiedenis door in de Vuelta a Espana het volledig podium te bezetten. Uiteindelijk was het Sepp Kuss die de rode trui wist te veroveren, voor zijn ploeggenoten Jonas Vingegaard en Primoz Roglic.

Na afloop waren er echter mensen die de overwinning van Kuss bagatelliseerde door te beweren dat de Amerikaan deze cadeau had gekregen. Mede door het feit dat hij als de zwakste van de drie renners werd gezien binnen de ploeg, naast Jonas Vingegaard en Primoz Roglic. In een uitgebreid interview met Outside Online sprak de 29-jarige Kuss over die desbetreffende Vuelta a España van 2023.

"Ik heb er nog steeds vertrouwen in dat als we all-in zouden gaan, head-to-head, wij drieën samen, ik nog steeds de Vuelta zou winnen", reageert Kuss op het feit dat hij de Grote Ronde 'cadeau' zou hebben gekregen. Nadat hij in de achtste etappe de rode trui had veroverd, waren de grootste bedreigingen voor zijn mogelijke eindzege zijn twee ploeggenoten. Daarnaast stond er ook nog een individuele tijdrit op het programma, een discipline waarin Kuss nooit heeft uitgeblonken.

"In de meeste wedstrijden heb ik me nooit tot het uiterste hoeven drijven in een tijdrit", vertelt Kuss als hij terugblikt. Toch slaagde hij erin zijn verliezen op zowel Roglic als Vingegaard te beperken, waardoor hij zijn leiding in het algemeen klassement kon behouden. "Omdat ik de rode trui droeg, had ik geen andere keuze dan zowel fysiek als mentaal alles te geven. Voor het eerst in mijn carrière stond er echt iets op het spel."

In de laatste week van de Vuelta a Espana leek het er echter op dat Roglic en Vingegaard moeite hadden om te accepteren dat hun knecht de Grote Ronde voor hun ogen zou winnen. Terwijl Kuss het klassement stevig leidde en sterker was dan alle concurrenten van rivaliserende teams, werden zijn eigen ploeggenoten zijn grootste uitdagers. Dag na dag bleven Roglic en Vingegaard aanvallen, in plaats van zich volledig in te zetten voor Kuss en de rode trui te verdedigen. "Natuurlijk had ik liever vanaf het begin de volledige steun van iedereen gehad", reflecteert Kuss. "Maar ik stond er ook voor open dat iedereen zijn eigen koers reed. Je wilt immers niet een Grote Ronde winnen en je daarna afvragen of je in het voordeel was vanwege teamorders."

Tijdens de 17e etappe, op de beruchte hellingen van de Angliru, bereikten de spanningen binnen het team echter een hoogtepunt. Toen Roglic en Vingegaard Kuss aanvielen, voelde hij dat het kookpunt was bereikt. "Ik dacht echt: dit is belachelijk", herinnert Kuss zich. "Mijn twee ploeggenoten rijden vooraan, en ik zit achter onze rivaal, Mikel Landa. Mijn instinct als knecht vertelde me dat ik Landa niet dichter bij Jonas en Primoz moest brengen. Maar tegelijkertijd zag ik mijn ploeggenoten van me wegrijden."

Uiteindelijk, na een verhitte teamvergadering en onder druk van de wielergemeenschap, besloten Roglic en Vingegaard om hun aanvallen op Kuss te staken. Hierdoor won de Amerikaan uiteindelijk de Vuelta. Ondanks de spanningen bleef Kuss echter aan het belang van de ploeg denken, boven zijn eigen ambities. "Ik probeerde het voor mezelf te houden en praatte er voornamelijk met mijn vrouw over. Ik wilde er geen groter probleem van maken dan het eigenlijk was". besluit hij.