"Alles is mogelijk. Dat is het mooie van sport" - Mark Cavendish geeft toe dat zijn record wordt bedreigd door Tadej Pogacar

Hoewel het nog maar een paar weken geleden is dat de legendarische Tour de France-carrière van Mark Cavendish voor de laatste keer werd bekroond met een recordbrekende 35e ritzege in Saint Vulbas, wordt het record van de Manx Missile al bedreigd door Tadej Pogacar.

Met de Sloveen die deze Tour de France zes etappe-overwinningen boekte en daarmee zijn totaal op 17 bracht, twee meer dan de 15 die Cavendish op dezelfde leeftijd had trouwens, is Pogacar's jacht op het record zeer actueel. Zodra Cavendish zijn 35e overwinning boekte, zei de sprinter van het Astana Qazaqstan Team tegen de gele trui: "Breek het niet!", waarop Pogacar antwoordde: "Dat doe ik niet."

"Alles is een mogelijkheid. Dat is het mooie van sport," geeft Cavendish toe in gesprek met The Independent, schijnbaar niet al te neerslachtig om te zien dat zijn record zo snel na het breken ervan zo ernstig wordt bedreigd. "Als iemand geïnspireerd is om iets te bereiken en hij bereikt het, dan laat dat een inspiratie achter voor iemand anders om meer te bereiken."

Wat er in de toekomst ook gebeurt, niets kan Cavendish's onuitwisbare impact op de meest prestigieuze wielerwedstrijd wegnemen. "Nog één keer winnen was altijd wat me 's ochtends uit bed haalde, wat me op de fiets deed stappen, wat me dat extra half uur deed doen, wat me niet dat extra frietje deed eten dat de kinderen nog hadden liggen, snap je wat ik bedoel?" Cavendish denkt na. "Het leven heeft me genoeg geleerd om nooit iets voor lief te nemen, of dat nu in een wielerwedstrijd is of daarbuiten, dus je blijft zo hard mogelijk gaan en je hoopt dat je vol kunt houden."

"Er waren zeker een paar moeilijke punten, dagen waarop we als eenheid alleen in de bergen waren om er doorheen te komen," zegt hij. "Ik zeg 'als eenheid' alsof ik er echt veel mee te maken had. Het was meer alsof mijn jongens in het dal reden zodat ik mijn energie kon sparen voor de heuvel, en zij duwden en duwden en reden dan op mijn tempo een klim op. Het was volledig onbaatzuchtig werk, maar hard werken. Het was heel bijzonder."

Omdat de laatste Tour de France van zijn carrière eindigde met een tijdrit in plaats van de typische massasprint op de Parijse kasseien, kon Cavendish ook echt ontspannen en genieten van zijn laatste dag als professioneel wielrenner. "De meesten van het peloton absorberen de Champs-Elysees, maar als sprinter kun je dat niet. Ik absorbeerde de laatste dag, absorbeerde de emoties van het finishen van de Tour. Vijftien Tours, en dat is de eerste keer dat ik dat heb gevoeld," besluit hij. "Ik weet alleen dat ik me compleet voel."