"Alle woede eruit gegooid" - Giulio Pellizzari grijpt zijn kans na opgave van Primoz Roglic

Wie had dat gedacht? Op een verder gitzwarte dag voor Red Bull - BORA - hansgrohe, waarin kopman Primoz Roglic noodgedwongen de Giro moest verlaten, stak er onverwachts een lichtpuntje de kop op. Het was Giulio Pellizzari, het jonge Italiaanse klimtalent, die uit de schaduw trad en zich in één ruk opwierp als outsider voor het algemeen klassement.

"Ik heb lang op dit moment gewacht," vertelde de 21-jarige aan Eurosport, zichtbaar aangedaan maar vastberaden. "Vandaag heb ik alle woede die ik de voorbije dagen had opgebouwd eruit gegooid. Dus ja, ik ben blij. Natuurlijk is het jammer dat Primoz naar huis is. Ik hoop hem na de etappe nog even te zien. Maar we gaan door. De Giro stopt niet."

Waar Roglic uit het klassement verdwijnt, verschijnt Pellizzari er ineens in met hoofdletters. Na een sterke rit schoof hij liefst tien plaatsen op in het klassement. Een top-5 lijkt plots niet ondenkbaar voor de klimmer uit Marche.

Toch tempert hij de verwachtingen. Etappe 17, met onder meer de mythische Mortirolo, belooft eerder een dag voor vluchters te worden dan voor de klassementsrenners, denkt hij. "Morgen lijkt me meer geschikt voor een ontsnapping," blikte hij vooruit. "Na de Mortirolo volgt nog zo'n 50 kilometer, niet vlak, maar ook niet echt iets waar de klassementsmannen doorgaans uithalen."

Pellizzari verwacht een hevige strijd in de beginfase, met een kopgroep die zich pas diep in de etappe definitief zal vormen. "Proberen om meteen bij de start weg te rijden heeft weinig zin. Het zal pas losbarsten richting de Passo del Tonale, denk ik."

Is dat dan een dag van wapenstilstand voor het klassement? Niet per se, nuanceert Pellizzari. "Laten we zien wat de grote namen doen. Daarna komen nog twee zware dagen, die ik persoonlijk erg leuk vind."

Voor Pellizzari is het hoe dan ook een doorbraakdag geworden. Zijn naam prijkt nu tussen die van de gevestigde klassementsmannen. Maar de jonge Italiaan blijft met beide benen op de grond, en droomt stilletjes verder: "Of ik ooit mee kan doen om de eindzege? Geen idee. Maar dat is juist het mooie: blijven proberen, blijven geloven, en hopen dat ik er op een dag echt bij ben om mee te strijden om de Maglia Rosa."