18-jarige Paul Seixas helpt geruchten over mogelijk Tour-debuut uit de wereld: "Nu is niet het moment"

Hij is pas 18 jaar, een leeftijd waarop de meeste renners nog actief zijn in de juniorencategorie of net de overstap maken naar de beloften. Maar Paul Seixas rijdt dit Critérium du Dauphiné alsof hij al jaren meedraait. De jonge Fransman van Decathlon AG2R La Mondiale Team trotseert de cols zij aan zij met Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard, en toont zich als een rasechte kopman in wording. Toch houdt hij de voeten op de grond: van een deelname aan de Tour de France dit jaar is geen sprake.

"Het was extreem zwaar, zowel mentaal als fysiek", vertelde Seixas aan Cyclism’Actu na afloop van etappe 7. "Vooral met die hitte, die voel je echt tien keer zwaarder. Vanaf de eerste klim ging het vol gas. Aanvankelijk voelde ik me niet top. De eerste dertig minuten kon ik mee, maar richting het einde van de klim kreeg ik het lastig. Ik dacht bij mezelf: 'We zien wel hoe het loopt.'"

Op de mythische Col de la Croix de Fer hervond hij het ritme. "Toen het tempo even zakte, vond ik mijn benen terug. Ik kon opschuiven en wat energie sparen voor de slotklim. Uiteindelijk kon ik standhouden. Het was afzien, ja, maar dat hoort erbij. En ik denk dat ik het behoorlijk goed heb gedaan."

Seixas rijdt pas zijn tweede WorldTour-koers, maar klimt in razend tempo omhoog in het klassement. Zijn top 10-klassering in de tijdrit was al een aangename verrassing, maar de echte revelatie kwam in de bergetappes. Zowel op Combloux als Valmeinier, waar het tempo in het peloton moordend was, bleef hij niet alleen overeind - hij schitterde. Zaterdag stootte hij door naar een zesde plaats in het klassement, vóór gevestigde namen als Jorgenson, Rodriguez en Mas.

"Bruno Armirail reed op kop om mij te beschermen. Ik gaf de voorkeur aan mijn eigen tempo boven het gekke tempo van UAE of Visma. Ik wilde mijzelf niet opblazen. Ik moest mijn inspanning doseren, want ik wist niet of ik het tot het einde zou redden."

Hoewel hij geen rol speelde in de strijd om de ritzege, boekte hij een klinkende persoonlijke overwinning. "Het geeft enorm veel vertrouwen. Ik eindig tussen renners die ik tot voor kort alleen op tv zag. Om daar nu tussen te rijden, voelt onwerkelijk. Het maakt me trots. Morgen hoop ik gewoon stand te houden. Daarna zien we wel waar ik eindig."

Tot slot temperde hij de verwachtingen over een eventuele deelname aan de Tour de France – ondanks zijn indrukwekkende prestaties. "Nee, dat verandert niets aan het plan. De Tour rijden is natuurlijk een droom, maar nu is niet het moment. Ongeacht hoe ik deze week eindig: ik zal dit jaar de Tour niet rijden."