"Het is veel meer dan een tand trekken" - Eli Iserbyt vertelt over zijn slopende herstel

De Belgische veldrijder Eli Iserbyt (Pauwels Sauzen – Cibel Clementines) heeft de start van het veldritseizoen 2025-2026 moeten missen, nog steeds herstellende van vier operaties aan zijn liesslagader. De 27-jarige renner, die sinds februari niet meer heeft gekoerst, sprak openhartig over zijn moeilijke maanden van pijn, onzekerheid en herstel.

“Het gaat lichamelijk goed. Het heeft even geduurd, maar ik kan weer alledaagse dingen doen,” vertelde hij aan Wieler Revue. “De trap oplopen, iets tillen… dat kon ik een tijdlang niet. En het fietsen gaat weer goed. Een beetje meer mens worden sinds mijn laatste operatie eind juni is een topprioriteit.”

Na de eerste ingreep in februari leek Iserbyt aanvankelijk goed te herstellen. Maar al snel volgden complicaties.

“De eerste operatie was succesvol, maar mijn lichaam herstelde niet goed. Dus moest ik in juni nog drie operaties snel achter elkaar ondergaan,” legt hij uit.

In totaal bracht hij 15 uur op de operatietafel door.

“Dat zijn serieuze klappen,” zegt hij. “Als je begint met fietsen, is dit niet de blessure waar je aan denkt. Maar blijkbaar krijgt één op de vijf fietsers ermee te maken. Niemand weet van tevoren wat zo’n operatie écht inhoudt. Geloof me, het is veel meer dan alleen een tand trekken.”

De maanden na de operaties waren voor Iserbyt niet alleen fysiek zwaar, maar vooral mentaal.

“Ik had het gevoel dat ik in een doodlopende straat zat,” vertelt hij openhartig. “Niet omdat ik niet kon racen, maar omdat ik gewoon weer normaal wilde leven. Elke keer dat ik de operatiekamer in werd gereden, wist ik niet wat ze zouden doen of hoe lang het zou duren.”

Tijdens zijn herstel kampte hij met twijfels over zijn toekomst.

“Je begint te piekeren. Je denkt: is dit het allemaal waard? Je komt op een punt dat je denkt: ‘Stop er maar mee.’ Gelukkig kreeg ik enorm veel steun – van Fien, mijn vrouw, van mijn familie, mijn team en mijn coach. Zonder hen was het moeilijk geworden.”

Sinds augustus is Iserbyt weer aan het trainen, zij het voorzichtig.

“In het begin ging het alleen om uithoudingsvermogen,” zegt hij. “Mijn littekens waren nog te kwetsbaar voor krachttraining. Pas eind september kon ik aan mijn krachtverschillen werken.”

Zijn linkerbeen blijft zijn zwakke punt.

“Het krimpt soms snel op, sommige dagen zijn beter dan andere. Het is zoeken naar balans: genoeg doen zonder te forceren. Maar de goede dagen worden gelukkig talrijker.”

Hoewel Iserbyt dit seizoen waarschijnlijk nog niet op zijn oude niveau zal komen, is zijn vastberadenheid intact.

“Als ik op enig moment dit seizoen mijn topvorm bereik, zal ik al tevreden zijn,” zegt hij. “Ik moet mezelf tijd gunnen.”

De West-Vlaming, tweevoudig winnaar van de Superprestige en vaste podiumklant in het veldrijden, reed zijn laatste koers op de weg op 21 september 2024 in de Super 8 Classic. Sindsdien draaide alles om herstel – niet alleen als atleet, maar ook als mens.