“Ze hebben een stukje uit mijn neus gehaald” – Maxim Van Gils hoopt dat ingreep in het tussenseizoen in 2026 zijn beste vorm ooit oplevert aan de zijde van nieuwe ploegmaat Remco Evenepoel

Na een seizoen dat hij openlijk “niet het makkelijkste” noemt, rekent Maxim van Gils op een kleine maar betekenisvolle ingreep in de winterstop om te resetten en in 2026 eindelijk zijn echte niveau te tonen.

De Belg onderging een neusoperatie na een jaar dat herhaaldelijk werd verstoord door ziekte, valpartijen en allergie-opflakkeringen — een zo harde reeks dat hij in de UCI-wereldranglijst van plaats 14 naar 180 kelderde. “Ze hebben een stukje uit mijn neus verwijderd,” legde hij uit in gesprek met Sporza. “Dat zal me volgend seizoen helpen.”

Voor een renner die hele vormblokken zag verdampen door verkoudheden, infecties en ademhalingsproblemen, is de ingreep zowel een medische oplossing als een psychologisch kantelpunt.

Het debuutseizoen van Van Gils bij Red Bull - BORA - hansgrohe kwam nooit echt in het ritme. Door een late transfer miste hij de vroege teamintegratie: “Ik had de teamdagen gemist, dus ik kende niet iedereen op dat eerste kamp. Het was wat lastig en ik had een aanpassingsperiode nodig.”

Zelfs toen de vroege resultaten kwamen — met onder meer een ritzege in de Vuelta a Andalucia — ging het seizoen snel bergaf. Zijn pollenallergie laaide op, een zware val in de Amstel Gold Race liet hem met pijn door de Ardennen koersen, en een reeks ziektes in de zomer brak de resterende momentum volledig.

“In de zomer werd ik rond de Renewi Tour twee keer ziek. Toen ik na de Bretagne Classic opnieuw ziek werd, heb ik mijn vorm niet meer teruggevonden.” Met de ingreep achter de rug en de ploegomgeving nu volledig gekend, is Van Gils ervan overtuigd dat het ergste achter hem ligt. “Intussen ken ik de ploeg. Ik denk en hoop dat volgend jaar beter zal gaan.”

Zijn ambities voor 2026 zijn helder en, belangrijker, realistisch: “Ik wil vanaf het begin goed zijn en constant presteren. Ik wil ook een Grote Ronde rijden,” zei hij, verwijzend naar het uitblijven van een selectie voor een van de drie grote startlijsten vorig seizoen.

De komst van landgenoot en superster Remco Evenepoel werkt motiverend, niet intimiderend. Van Gils gelooft dat de ploegdiepte de lat voor de nieuwkomer — en voor zichzelf — hoger zal leggen.

“In elke koers kunnen we met een heel sterke ploeg starten, dus Remco zal altijd heel goed omringd zijn,” zei hij. “Het is altijd fijn om met Remco naar een wedstrijd te gaan, want je hebt meer kans om te winnen. Remco is een winnaar en neemt geen genoegen met de tweede plaats. Dat maakt hem een fantastische renner.”

Het gesprek eindigde luchtig: de ontstaansgeschiedenis van zijn steeds vaker gebruikte bijnaam in het peloton.

“Tijdens een lunch begon ploegmaat Giulio Pellizzari me Cris te noemen. Ik antwoordde: ‘Wat is het, Yamal?’” lachte Van Gils. “Sindsdien noemen ze me Cris (Cristiano Ronaldo) en Pellizzari Yamal omdat hij zo jong is. Het is grappig.”

Na een jaar vol frustratie, blessures en ziekte gaat Van Gils richting 2026 met iets wat hij al lang miste: een schone lei — en een neus die eindelijk in zijn voordeel werkt.