“Wat we zien, in mijn ogen, is de beste wielrenner ooit” – Britse commentator over Tadej Pogacar; Mathieu van der Poels dominantie in het wielrennen

2025 was het jaar van Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel. Het duo won alle vijf monumenten, veroverde zowel weg- als veldrittitels en domineerde vrijwel elke koers waarop ze vol inzet mikten, met overrompelende zeges. Dat leverde geregeld monotone momenten op in enkele van de belangrijkste koersen, wat de meningen over die wedstrijden polariseert.

“Er zijn 36 World Tour-koersen in een jaar, hij heeft er acht gewonnen. Ik heb veel van die races verslagen, en ik begrijp volledig dat niemand houdt van dominantie,” aldus commentator Brian Smith bij CyclingWeekly. Ze wonnen niet alleen alle vijf monumenten, er leek ook nauwelijks een andere renner echt in de discussie. Pogacar heerste in Luik-Bastenaken-Luik en Il Lombardia met een geplande solo. In Parijs-Roubaix reden de twee ver vooruit op de rest. In zowel de Ronde van Vlaanderen als Milaan-Sanremo waren er andere kanshebbers, maar op de klimmetjes was het zonneklaar dat zij boven de rest uitstaken.

Pogacars dominantie verschilt van die in de jaren 2010, toen de Grote Rondes en rittenkoersen werden gecontroleerd door een veel behoudender Team Sky, dat teerde op breedte, constante klimtempo’s en superieure tijdritten om het verschil te maken. “Niemand hield van wat Team Sky deed met het klassement in de Tour de France – mensen waren niet vermaakt. Maar ik denk dat ze nu wel vermaakt zijn.”

Er valt veel voor te zeggen dat renners als Bradley Wiggins en Chris Froome weinig in te brengen hadden in eendagskoersen buiten lange beklimmingen en tijdritten. Tadej Pogacar kan dat wel en brengt zijn klimvermogen naar koersen die traditioneel door sprinters of punchers werden beslist. Dat geeft nieuwe dynamiek aan de voorjaarsklassiekers en motiveert anderen om het te kopiëren.

Met twee monumenten die hij nog niet won, heeft de Sloveen goede redenen om zijn niveau verder op te krikken. “Het vuur dat in Pogacar brandt, is dat hij Milaan-Sanremo nog niet heeft gewonnen. Hij heeft de Vuelta nog niet gewonnen. Ik zeg ‘nog’, omdat ik geloof dat hij het kan. Wat heeft hij verder nog te bewijzen? Wat gaat hij nog doen?”

Het is goed mogelijk dat Parijs-Roubaix hem het meest motiveert, en die staat zeker op zijn programma komend voorjaar. Begin december testte hij al materiaal op de kasseien in Noord-Frankrijk, en na een debuut met de tweede plaats dit jaar zijn er valide redenen om te geloven dat hij de ‘Hel van het Noorden’ kan winnen – een koers die voorspelbaarder is geworden, met inmiddels drie opeenvolgende zeges voor Van der Poel.

Over Pogacar plaatst Brian Smith hem boven namen als Eddy Merckx en andere iconen. “Dat moet je geloven. Hij is op dit moment de complete atleet en wat we zien is, in mijn ogen, de beste wielrenner ooit.”\

In het veldrijden kun je hetzelfde stellen over Mathieu van der Poel. Sinds 22.01.2023 is Van der Poel slechts één keer geklopt, in de World Cup van Benidorm 2024 – waar hij berucht ten val kwam. Hij won 30 van zijn laatste 31 crossen, tegen de absolute wereldtop, geen bescheiden tegenstand.

Hij staat bovendien op de drempel van geschiedenis, want niemand lijkt deze winter het gat ook maar enigszins te kunnen dichten. Een zege in Hulst binnen een maand zou hem een achtste wereldtitel opleveren, meer dan wie ook in de veldritgeschiedenis.

Je kunt beweren dat Van der Poels greep op het mannenveldrijden nog eentoniger is, maar Smith vindt dat er in dit geval weinig spanning en sensatie overblijven: “Het is een beetje als naar Formule 1 kijken. Je kijkt de start en daarna zitten overal gaten – er is eigenlijk geen spanning.”