Voormalige profs hebben genoeg van de dominantie van Tadej Pogacar: "Ik ben het zat om elke keer dezelfde man te zien winnen

In een gesprek met EFE voorafgaand aan de Titan Desert in Marokko, hebben de voormalige profwielrenners Luis Angel Maté (Cofidis, Euskaltel) en Andrey Amador (Movistar, INEOS, EF) hun kritiek geuit op de extreme professionalisering van de wielersport. Volgens hen maakt deze ontwikkeling alles voorspelbaarder en minder spannend.

Maté, die zijn carrière beëindigde na de Vuelta a Espana in 2024, haalde Tadej Pogacar aan om zijn standpunt duidelijk te maken over het gebrek aan spanning in de wielerwedstrijden. “Ik ben het zat om met Pogacar te rijden en elke keer dezelfde man te zien winnen. Als je ziet hoeveel watt er worden verzet, weet je al wie gaat winnen,” verklaarde de Spanjaard.

Hij vervolgde door te wijzen op het mechanische aspect van het moderne wielrennen, wat volgens hem de romantische oorsprong van de sport uit het tijdperk van Coppi en Bartali in de vergetelheid doet raken: “Wielrennen is nu een gemechaniseerde activiteit, alles is technisch. Demonstraties zoals die van Pogacar en Van der Poel halen de sport weg van zijn oorsprong. Vroeger was het de romantische sport van Coppi en Bartali, dicht bij de mensen. Wielrennen is de sport van het volk, en daar kunnen we niet van afwijken. Met zoveel techniek en controle hebben we het contact met de mensen verloren.”

Maté gaf aan dat hij in andere soorten evenementen weer zijn liefde voor het fietsen herontdekt heeft, waarbij hij niet meer op de watts hoeft te letten: “Nu fiets ik samen met andere mensen, in een ander type wielrennen. Wielrennen is niet alleen maar watts, ik wil de oorsprong van de sport terugvinden met mensen die dezelfde zorgen delen. Ik zeg altijd: fietsen zal de wereld veranderen.”

Amador, die enkele maanden geleden stopte met professioneel wielrennen, deelde ook zijn ongenoegen over de huidige staat van de sport: “Wielrennen wordt te geprofessionaliseerd, en de wielrenner verwijdert zich van het publiek. Vroeger voelde ik me als een machine. Ik deed altijd hetzelfde en genoot niet van het fietsen. Het feit dat ik kon stoppen voor een kopje koffie was vroeger een onderdeel van het plezier.”

Ben jij het eens met de twee voormalige profs? Laat ons weten wat je ervan vindt in de reacties hieronder en in de poll.