Voorbeschouwing, favorieten, parcours en voorspellingen Ronde van Lombardije 2025: Kan Tadej Pogacar worden gestopt?

Op 11 oktober staat het peloton aan de start van het laatste monument van het wielerjaar: de Ronde van Lombardije. De Italiaanse herfstklassieker, bekend als het klimmersmonument, markeert het traditionele slotakkoord van het wegseizoen. De start wordt gegeven om 10.55 uur (CET), de finish wordt rond 16.45 uur verwacht.

Sinds de eerste editie in 1905 is Il Lombardia een hoeksteen van de wielersport. Al vroeg kreeg de koers de bijnaam Giro di Lombardia en de liefkozende titel Classica delle foglie morte — de Klassieker van de vallende bladeren. Door de decennia heen hebben talloze kampioenen hun naam aan de erelijst toegevoegd. Italiaanse iconen als Fausto Coppi en Alfredo Binda domineerden de beginjaren, met Coppi als recordhouder met vijf zeges. Later volgden grootheden als Eddy Merckx, Sean Kelly en, in modernere tijden, Vincenzo Nibali, die het veeleisende Lombardische terrein meesterlijk beheersten.

De editie van 2024 stond volledig in het teken van Tadej Pogacar, die met een imponerende solo zijn vierde opeenvolgende overwinning behaalde. Remco Evenepoel en Giulio Ciccone mochten mee op het podium, maar stonden in de schaduw van de Sloveen.  

De 241 kilometer lange koers van 2025 vormt opnieuw een beproeving van uithoudingsvermogen en karakter. Net als de andere monumenten is de afstand vergelijkbaar, maar de opeenstapeling van hoogtemeters en lange beklimmingen maakt Il Lombardia uniek. De race start in Como en finisht in Bergamo, met de traditionele ontknoping op de kronkelende wegen van Bergamo Alta.

Vanaf de start volgen de renners glooiende wegen richting de eerste obstakels: de Madonna del Ghisallo (vanaf de makkelijke zijde) en de Passo della Roncola. Deze beklimmingen dienen vooral om het peloton uit te dunnen en de toon te zetten. De daaropvolgende Berbenno maakt de benen moe, maar zal de koers vermoedelijk nog niet beslissen.

Daarna volgt de Passo della Crossetta — elf kilometer aan gemiddeld zes procent, met de top op 76 kilometer van de finish. Het is een zware, niet overdreven steile klim, maar een waar verschillen kunnen ontstaan. Na de top wacht nauwelijks een afdaling, waardoor de inspanning zich opstapelt.

Vervolgens doemt de Zambla Alta op: tien kilometer aan drie procent, met enkele vlakke passages en een slotsectie van 2,5 kilometer aan zeven procent. De afdaling richting het dal is technisch en kan opnieuw voor breuken zorgen.

Zoals vaak zal de beslissing vermoedelijk vallen op de Passo di Ganda — 9,2 kilometer aan 7,1%, met de zwaarste stroken in de slotkilometers waar het stijgingspercentage in de dubbele cijfers klimt. Na meer dan 200 koerskilometers kan deze klim meer schade aanrichten dan de cijfers doen vermoeden. De top ligt op veertig kilometer van de meet, en met het huidige koersgedrag in het moderne peloton is een lange solo hier zeker niet uitgesloten.

Mocht de beslissing daar nog niet vallen, dan wacht in de finale nog de iconische beklimming van Bergamo Alta: 1,3 kilometer aan 7,4%, met kasseien en smalle straatjes die voor een explosieve apotheose zorgen. De top ligt drie kilometer voor de finish. Van daaruit daalt de weg licht richting het centrum van Bergamo, waar – als er nog een groepje samen is – een sprint van de besten de Klassieker van de vallende bladeren kan beslissen.

Zon, 20 graden en nauwelijks een zuchtje wind — ideaal koersweer. Geen verrassing in deze streek, waar de zon haast standaard deel uitmaakt van het decor. Niet voor niets is dit een van de meest geliefde bestemmingen voor renners én toeristen.

De ploeg van UAE Team Emirates is, zoals wel vaker, de te kloppen formatie. De vraag is niet zozeer of ze zullen winnen, maar hoe. Tadej Pogacar verkeert in grootse vorm – en eerlijk gezegd: er is nauwelijks reden om het over tactiek te hebben. Pogacar valt aan, rijdt solo en wint. Zo gaat het meestal, en het is moeilijk te geloven dat het deze keer anders zal zijn.

Als Isaac Del Toro zich volledig in dienst stelt van zijn wereldkampioen, lijkt de concurrentie kansloos. Zelfs wanneer de jonge Mexicaan zijn eigen ambities mag uitspelen, beschikt UAE nog over genoeg troeven: Adam Yates, Jay Vine en Rafal Majka kunnen elk wedstrijdscenario met vertrouwen controleren.

Laat ons eerlijk zijn: Remco Evenepoel is de enige renner in het peloton die werkelijk een bedreiging vormt voor Pogacar. Niemand anders zal met realistische winstambities aan de start verschijnen – en Evenepoel is bovendien de enige die bereid én in staat is om alles op het spel te zetten.

Zonder Pogacar aan de start zou de Belg topfavoriet zijn, op weg naar een historische seizoensafsluiter. Maar met de Sloveen erbij lijkt een podiumplaats het meest haalbare doel – al blijft dat, gezien de concurrentie, een prestatie van formaat.

Evenepoel is in topvorm, de beklimmingen liggen hem, en zijn uithoudingsvermogen is een wapen dat hem zelden in de steek laat. Soudal–Quick-Step brengt geen superploeg, maar kan rekenen op een sterk rijdende Gianmarco Garofoli en een ervaren Mikel Landa, die de finale mee kan voorbereiden en de rust kan bewaren tot de slotklim.

Achter Pogacar en Evenepoel scharen zich meerdere teams met een indrukwekkende klimmerskern. Bahrain–Victorious komt met een solide formatie: Lenny Martinez, recent nog op het podium van de Giro dell’Emilia, krijgt steun van de in vorm verkerende Afonso Eulalio. Ook Antonio Tiberi en Damiano Caruso zijn renners die een koers kunnen openbreken of controleren, afhankelijk van het verloop.

Een andere sleutelploeg wordt ongetwijfeld Red Bull–BORA–hansgrohe, met Primoz Roglic, Jai Hindley en Giulio Pellizzari als gedeelde leiders. Drie kopmannen, drie ego’s, drie renners van nagenoeg hetzelfde niveau – en geen van hen zal zijn eigen kansen zomaar opofferen. Mocht het trio samen de slotklim bereiken, dan liggen er vroegtijdige aanvallen in het verschiet, elk met het doel om het initiatief af te dwingen.

Daarnaast zijn er nog outsiders die op dit terrein hun kans kunnen grijpen: Paul Seixas, de negentienjarige revelatie van het EK, kan opnieuw verrassen, net als Nicolas Prodhomme. Verder verdienen ook Ben O’Connor, Davide Piganzoli, Tobias Johannessen, Oscar Onley, Egan Bernal, Richard Carapaz, Cian Uijtdebroeks, Javier Romo, Guillaume Martin en Michael Storer een vermelding — allen renners die met hun klimkwaliteiten een rol van betekenis kunnen spelen.

Hoewel Il Lombardia traditioneel een koers voor de pure klimmers is, hebben ook de puncheurs hun kans. De grens tussen beiden vervaagt: wie vandaag klassieker wil winnen, moet ook bergop kunnen overleven.

Tom Pidcock, na een sterke Vuelta nog altijd in vorm, is het schoolvoorbeeld van zo’n moderne puncheur: explosief, technisch sterk en nooit bang om aan te vallen. Ook Ben Healy, derde op het wereldkampioenschap, bewees in de Tour de France dat hij moeiteloos langere beklimmingen aankan.

Renners van dat type – denk aan Julian Alaphilippe, Toms Skujins en Tiesj Benoot – kunnen hun slag slaan vanuit een kopgroep of met een explosieve versnelling op de Zambla Alta. Hun korte, felle inspanningen kunnen net het verschil maken om vervolgens de schade te beperken op de langere hellingen.

Tot slot is er nog Christian Scaroni, vierde op het EK en de laatste weken in uitstekende doen. Als hij die vorm kan doortrekken, is hij een interessante outsider voor het podium.

*** Tadej Pogacar
** Remco Evenepoel, Isaac del Toro
* Paul Seixas, Adam Yates, Primoz Roglic, Jai Hindley, Afonso Eulálio, Lenny Martínez, Ben O'Connor, Richard Carapaz, Egan Bernal, Cian Uijtdebroeks, Michael Storer, Tom Pidcock, Ben Healy, Christian Scaroni.

Onze tip: Tadej Pogacar

Hoe: Solo overwinning na een aanval op de Passo di Ganda.