Thibau Nys onder de indruk van Mathieu Van der Poels sprint in Milano-Sanremo: "Ongelooflijk hoe hij hun strategie tegen hen gebruikte"

Thibau Nys vond in het voorjaar langzaam zijn draai in het wegpeloton en wist ondanks stevige concurrentie enkele mooie resultaten neer te zetten. Toch blijft de vergelijking met Mathieu van der Poel onvermijdelijk. Zijn veldritrivaal steekt er op de weg nog meer bovenuit, met verbluffende prestaties in de grootste klassiekers. Eén moment wil Nys echter expliciet belichten: de sprint van Van der Poel in Milano-Sanremo.

In de column van José De Cauwer in Het Nieuwsblad uit Nys zijn bewondering voor Van der Poels afwerkingsvermogen. “Als je het hebt over een killer aan de finish, José, dan is Mathieu toch de zwaarste? Wat hij dit jaar in Sanremo deed, was ongezien. Die sprint is volgens mij zwaar onderbelicht gebleven.”

Nys legt uit waarom die finale hem zo fascineerde: “Je ziet Pogacar zich bewust laten uitzakken, om — à la Kwiatkowski in 2017 — van achteruit met snelheid naar voren te komen. Maar wat doet Mathieu? Hij zwenkt naar links en opent zelf de sprint. Daardoor is de hele aanloop van Pogacar plots waardeloos. Hij klopt Pogacar en Ganna met hun eigen wapens. Ik vond dat ongelooflijk knap. Ik ga niet zeggen: zo zou ik het gedaan hebben, maar zo zou ik het héél graag doen, haha.”

Het gesprek verschuift daarna naar het veldrijden, waar Van der Poel misschien nog dominanter is dan op de weg. Toch wil Nys het respect voor renners als Lars van der Haar, Eli Iserbyt en Joris Nieuwenhuis behouden. "In eender welk ander tijdperk waren zij de absolute toppers geweest," stelt hij.

“Wat ik cool vind,” gaat Nys verder, “is dat Mathieu de afgelopen twee jaar ook op de weg álles opruimt. Mensen die niets met het veldrijden hebben, doen soms laatdunkend over Lars, Eli of Joris. Maar dat is onterecht. Zij zijn absolute wereldtoppers in het veld. Alleen... als je ze vergelijkt met Mathieu, lijkt het alsof ze tekortschieten. Terwijl het eerder omgekeerd is: Mathieu is gewoon buitencategorie.”

Tot slot stelt Nys een retorische, maar rake vraag: “Van Sanremo tot de Tour, van Roubaix tot het WK — Mathieu veegt overal de vloer aan met de tegenstand. Gaan we dan ook van die tegenstanders allemaal verliezers maken?”