Terwijl Pogacar domineert, klinkt de vraag om tegenstand: "De Tour heeft een sterke Vingegaard nodig. Zonder hem zou het saai worden"

Tadej Pogacar heeft met een weergaloze voorjaarscampagne, gekroond met meerdere Monument-zeges, zijn status als topfavoriet voor de komende Tour de France kracht bijgezet. De Sloveen heerste op haast buitenaardse wijze over het voorjaar. Jonas Vingegaard, zijn grootste uitdager in juli, daarentegen, bleef tot dusver opvallend afwezig in het peloton.

De enige noemenswaardige wapenfeit van de Deen in 2025 was zijn eindoverwinning in de Volta ao Algarve. Maar zelfs daar liet zijn vorm meer wenkbrauwen fronsen dan juichen. Een crash in Parijs-Nice, begin maart, maakte abrupt een einde aan zijn opbouw. Sindsdien bleef het stil rond de tweevoudig Tourwinnaar, althans in de openbaarheid. Zijn rentree is pas voorzien voor het Critérium du Dauphiné in juni, dat meteen zijn eerste ontmoeting met Pogacar wordt sinds de vorige Tour, waarin de Sloveen hem met een daverende dubbelslag uit het geel reed.

Toch staat de tijd niet stil in het kamp-Visma | Lease a Bike. Vingegaard is achter de schermen bezig aan een gerichte voorbereiding op zijn ultieme zomerdoel. De voorbije weken werkte hij in alle luwte verkenningsritten af in de Pyreneeën, de bergketen waar de Tour van 2025 mogelijk opnieuw beslist wordt.

Zo beklom hij deze week onder meer de Col du Soulor en Hautacam, twee sleutelpunten in etappe 12. Ook de Col de Peyresourde werd onder de wielen geschoven, als opmaat voor de monsteretappe 14 met daarin ook de Col du Tourmalet, Col d’Aspin en een aankomst bergop in Luchon Superbagnères.

Het is symbolisch: net die Pyreneeën vormden het decor van Pogacars genadeloze demarrage in de Tour van 2024. Aan de voet van etappe 14 naar Pla d’Adet bedroeg zijn voorsprong op Vingegaard en Remco Evenepoel slechts iets meer dan een minuut. Maar waar sommigen dachten dat de Deen het momentum kon keren na diens demarrage in etappe 11, maakte Pogacar korte metten met die illusie. Twee magistrale optredens op rij, met aankomsten op Pla d’Adet en Plateau de Beille, katapulteerden hem naar een riante voorsprong van 3:09 op Vingegaard en 5:19 op Evenepoel — de Tour was beslist.

Geraint Thomas, die in zijn podcast Watts Occurring terugblikte op het Tourverloop én vooruitkeek naar wat komt, vatte het treffend samen: “Laten we eerlijk zijn, de Tour heeft een sterke Vingegaard nodig. Zonder hem zou het saaie aangelegenheid kunnen worden.”

Over Vingegaards opvallend lege kalender tot dusver zei de Welshman: “Dauphiné is nu pas zijn eerstvolgende koers, dat is toch wat gek? Ik sprak hem kort na Catalunya en toen zei hij dat hij Romandië zou rijden, maar hij heeft blijkbaar een lichte hersenschudding opgelopen. Ze spelen op safe.”

Toch kan Thomas het mysterieuze aura rond Vingegaard wel smaken: “Ik hou ervan dat hij een beetje old school blijft. In een tijd waarin bijna alles transparant is, is het verfrissend om iemand te zien die zegt: ‘Dit is ons plan, en we delen het alleen binnen het team.’ Laat de anderen maar gissen, wij weten wat we doen.”