Parcours Tirreno-Adriatico 2025

Van 10 tot 16 maart trekt het WorldTour-peloton door Italië voor Tirreno-Adriatico. Deze prestigieuze rittenkoers behoort niet alleen tot de belangrijkste van het jaar, maar dient ook als een cruciale voorbereiding op de voorjaarsklassiekers en als testmoment voor renners met ambities in de Giro d’Italia. Een week vol spektakel en razendsnelle koersen ligt in het verschiet!

Het parcours is gevarieerd: de wedstrijd begint met een individuele tijdrit, gevolgd door twee relatief vlakke sprintersetappes. Daarna wacht een zware bergrit met een aankomst bergop, terwijl drie heuvelachtige ritten – elk met hun eigen mix van beklimmingen en uitdagende profielen – kansen bieden voor aanvallers, klassiekerspecialisten en sterke sprinters. Daarnaast staan er enkele bijzonder lange etappes op het programma, wat deze wedstrijd de perfecte voorbereiding maakt op Milano-Sanremo en andere grote eendagskoersen.

Lees ook

Parcours Parijs-Nice 2025

Etappe 1 (ITT): Lido di Camaiore - Lido di Camaiore, 11,5 kilometer

De wedstrijd gaat traditiegetrouw van start met een 11 kilometer lange tijdrit in Lido di Camaiore. Een ideale dag voor de specialisten, maar ook het moment waarop de strijd om het algemeen klassement wordt geopend. Hoewel de tijdsverschillen waarschijnlijk klein zullen zijn, kunnen ze toch een rol spelen in aanloop naar een week waarin slechts één etappe echt grote verschillen zal maken.

Het parcours is uiterst simpel en volledig gericht op pure kracht en snelheid. Het bestaat uit een kaarsrechte out-and-back route: 5,75 kilometer in één richting, gevolgd door een scherpe 180-gradenbocht, waarna de renners via dezelfde weg terugkeren naar de finish. Technische vaardigheden spelen nauwelijks een rol – het draait enkel om hard trappen en zo snel mogelijk over de streep komen.

Etappe 2: Camaiore - Follonica, 190 kilometer

De tweede etappe, van Camaiore naar Follonica, is de enige dag waarop de sprinters zich nergens zorgen over hoeven te maken. Over 190 kilometer liggen slechts twee kleine beklimmingen, waardoor een massasprint vrijwel onvermijdelijk lijkt.

Direct na de start wacht een korte klim van twee kilometer, maar in dit vroege stadium van de wedstrijd is het onwaarschijnlijk dat iemand deze benut voor een gevaarlijke ontsnapping. Later in de koers kunnen een kleine beklimming op 63 kilometer van de finish en een tussensprint op 19 kilometer van het einde nog enige actie opleveren. Maar uiteindelijk draait deze rit volledig om de sprinters.

De finale in Follonica belooft razendsnel en uitdagend te worden. Ondanks een vlakke aanloop, die het peloton in volle vaart richting de meet zal brengen, ligt er op 250 meter van de streep nog een scherpe 90-gradenbocht. Dit maakt de positionering cruciaal, en het wordt een perfecte kans voor teams met een sterke lead-out om hun sprinter naar de overwinning te loodsen.

Etappe 3: Follonica - Colforito, 239,8 kilometer

De derde etappe belooft een onvoorspelbare koersdag te worden, waarin meerdere scenario's de uitkomst kunnen bepalen. Over een loodzware afstand van 240 kilometer krijgen de renners verschillende beklimmingen voorgeschoteld, wat de etappe zowel fysiek uitdagend als tactisch interessant maakt. Een kleine massasprint of een late aanval kan hier zomaar de doorslag geven.

Met 3200 hoogtemeters in totaal zal de vermoeidheid zich opstapelen, maar de meeste beklimmingen lijken vooral voer voor de vluchters. In het peloton blijft het waarschijnlijk relatief rustig totdat de laatste serieuze klim nadert. Daar kan een scherpe lead-out ontstaan, want de zwaarste sectie ligt direct aan de voet.

De beklimming zelf is 1,6 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 9% en eindigt op 20,8 kilometer van de finish. Dit maakt het een verleidelijk punt voor aanvallen, maar daarna vlakt het parcours uit over een afstand van 9 kilometer. De laatste 7 kilometer van de klim kennen een gemiddeld stijgingspercentage van ongeveer 5%, wat betekent dat er geen grote verschillen verwacht worden tussen de klassementsrenners. In plaats daarvan zal de strijd vooral tactisch worden.

Door de relatief milde hellingsgraad blijft slipstream een belangrijke factor, waardoor de favorieten elkaar nauwlettend in de gaten zullen houden. Dit kan klassementsrenners met aanvalslust de kans geven om voor de ritzege te gaan, maar succes zal afhangen van het juiste moment en een dosis geluk. Bovendien biedt het profiel ook perspectief voor puncheurs en klassiekerspecialisten, die zich hier goed staande kunnen houden en wellicht hun kans wagen.

De klim eindigt met nog vier kilometer te gaan, waarvan de helft in dalende lijn richting de finish. Dit maakt het organiseren van een achtervolging lastig, wat betekent dat een renner of een kleine groep met een gaatje in de slotfase een reële kans heeft om het af te maken. De finale in Colforito is technisch niet veeleisend en de laatste kilometers zijn grotendeels rechtdoor, waardoor een sprint in een kleine groep eveneens een plausibele uitkomst is.

Etappe 4: Norcia - Trasacco, 189,7 kilometer

De vierde etappe naar Trasacco kan uitmonden in een sprint, maar is vooral ontworpen voor aanvallers en renners die hun vorm willen testen. De eerste twee derde van de etappe gaat continu op en neer, met enkele pittige beklimmingen. Dit maakt een georganiseerde achtervolging lastig, terwijl veel renners juist zullen proberen om van deze kans gebruik te maken.

Vanaf de start wacht meteen een zware openingsklim van 14,3 kilometer aan 4,7%. Dit biedt een ideaal moment voor aanvallen en de vorming van een vroege kopgroep. Aangezien de koers slechts één echte bergrit bevat kunnen zelfs enkele klassementsrenners proberen hier tijd te winnen en zo een gooi doen naar de eindzege. Het belooft een zenuwslopende en explosieve start te worden.

Na een afdaling volgen nog twee beklimmingen: de eerste 7,5 kilometer aan 5%, de tweede 12,4 kilometer aan 5,7%. De laatste top ligt op 85 kilometer van de finish. Hoewel er hier geen beslissende klassementsaanvallen te verwachten zijn, kan de kopgroep hier een stevige voorsprong uitbouwen. De meeste sprinters zullen de beklimmingen overleven, maar waarschijnlijk in een gecontroleerd tempo. Dit kan het peloton dwingen om ofwel het tempo te laten zakken ofwel veel van zijn sprintkrachten te verliezen, wat de dynamiek van de koers sterk kan beïnvloeden.

Na deze beklimmingen volgt een lange afdaling, waarna de laatste 50 kilometer grotendeels vlak zijn. In die tijd kunnen tijdsverschillen nog gedicht worden, maar veel zal afhangen van hoe de koers zich eerder op de dag heeft ontvouwd. De finale is echter niet volledig vlak: met nog vijf kilometer te gaan ligt er een korte helling van 9%, een mogelijk lanceerpunt voor late aanvallen. Mocht het toch uitdraaien op een sprint, dan biedt Trasacco een snelle, niet al te technische aankomst.

Etappe 5: Ascoli Picena - Pergola, 204,9 kilometer

De vijfde etappe verschilt niet veel van de vorige, met een geaccidenteerd parcours over 205 kilometer naar Pergola. Hoewel de beklimmingen niet extreem zwaar zijn, zit het venijn in de staart: de laatste beklimmingen zijn de lastigste van de dag. Hierdoor zouden we, in tegenstelling tot eerdere etappes, wel eens aanvallen van klassementsrenners kunnen zien voor de finish.

Met 3500 hoogtemeters is dit een serieuze beproeving. Zelfs als er behoudend gekoerst wordt, lijkt een massasprint onwaarschijnlijk—tenzij in een sterk uitgedunde groep met klimmers. Ook een succesvolle ontsnapping is goed mogelijk, aangezien deze rit noch een uitgesproken sprint- noch een pure klassementsrit is. Hierdoor zullen veel ploegen terughoudend zijn om het peloton te controleren. Dankzij het klimwerk in het begin van de rit is er bovendien genoeg terrein voor sterke renners om een aanval te wagen.

De laatste twee beklimmingen vormen de sleutel tot deze etappe. De eerste, 6,3 kilometer aan 4,7%, eindigt op 26,5 kilometer van de meet en wordt gevolgd door een technische afdaling. Dit zorgt voor een felle strijd om de beste posities op de top en een snelle, nerveuze afzink richting de slotklim.

De Monterolo-klim (3,9 km aan 6,6%) is grillig en onregelmatig, met steile stukken afgewisseld door iets vlakkere passages. Hier liggen kansen voor klassementsrenners om tijd te winnen, zeker op de secties waar de stijgingspercentages in de dubbele cijfers lopen. Tegelijkertijd zullen ook puncheurs zich hier in de strijd mengen, aangezien de beklimmingen kort en explosief zijn. Dit is ideaal voor hun kwaliteiten.

Na de top op 7,5 kilometer van de streep volgt een steile, maar niet al te technische afdaling, wat betekent dat eventuele gaten snel kunnen ontstaan. De laatste vier kilometer zijn grotendeels vlak, met een lichte oplopende strook in de laatste kilometer. Dit biedt achtervolgers nog een kans, maar al met al is deze etappe een recept voor chaos.

Etappe 6: Cartoceto - Fortignano (Ussita), 162,5 kilometer

De koninginnenrit van Tirreno-Adriatico: kort, maar explosief. Hoewel de etappe slechts één echte beklimming telt, zullen de klassementsrenners hier met hun beste benen willen verschijnen. Na een reeks kleinere hellingen leidt het parcours uiteindelijk naar de voet van de slotklim: de 7,6 kilometer lange beklimming naar het skistation Fortignano. Hier krijgen de klimmers hun kans om het verschil te maken.

De rest van de etappe is minder doorslaggevend, maar verre van eenvoudig. Met zo’n dozijn beklimmingen onderweg en in totaal 3400 hoogtemeters wordt het een dag waarin energiebeheer cruciaal is. Toch zal geen enkele klim in de schijnwerpers staan zoals de slotklim. Dit is een typische Tirreno-etappe: geen lange, gestage klim zoals in een bergrit van de Vuelta of Giro, maar een explosieve finale waarin het draait om wie zijn krachten het beste heeft gespaard.

De klim naar Fortignano – 7,6 kilometer aan 7,9% – zal de uitkomst bepalen. Het is een zware beklimming, maar niet moordend. Hier kunnen verschillen worden gemaakt, maar renners die in de eerste helft te veel terrein verliezen, zullen het moeilijk krijgen om tijd terug te winnen tegen de sterkste klimmers.

Het eerste deel van de klim is het zwaarst, met een slopende sectie van 2,5 kilometer aan bijna 10% gemiddeld. Hier zullen de eerste aanvallen waarschijnlijk losbarsten en kan de koers echt openbreken. De laatste kilometers vlakken iets af, maar de stijgingspercentages blijven uitdagend genoeg voor vuurwerk. Verwacht een strijd tussen de topklimmers van het peloton, met mogelijke verschuivingen in het algemeen klassement.

Etappe 7: Porto Potenza Piceria - San Benedetto del Tronto, 147,3 kilometer

De slotrit eindigt zoals traditioneel in San Benedetto del Tronto en lijkt op papier een kolfje naar de hand van de sprinters. Toch brengt het korte parcours en twee lastige beklimmingen halverwege de dag een extra uitdaging met zich mee. Een sterke kopgroep zou hier kunnen profiteren, mits ze erin slagen om al vroeg in de etappe weg te geraken op het vlakke terrein.

Het verleden heeft bewezen dat ontsnappingen hier kansrijk kunnen zijn. Tussen kilometer 42 en 57 liggen twee beklimmingen waar het peloton moeilijk controle kan houden als een team het tempo opvoert of aanvallers hun kans wagen. Dit heuvelachtige en explosieve terrein kan voor opschudding zorgen. Daarna volgt een lange afdaling richting de stad, waarna de renners over snelle, vlakke stadswegen denderen—een scenario waarin het niet eenvoudig is om een kopgroep terug te halen. De snelheid zal van begin tot eind hoog moeten liggen.

Toch blijft een massasprint het meest waarschijnlijke eindscenario. De finale leidt de renners naar een kleine chicane op 750 meter van de finish, waarna een vlakke eindsprint wacht. Hier krijgen de pure sprinters de ultieme kans om hun snelheid te tonen en de laatste ritzege van de Tirreno-Adriatico op te eisen.