INEOS Grenadiers’ beste ooit – wie zijn de 10 renners die het best hebben gepresteerd voor de Britse WorldTour-ploeg?

INEOS Grenadiers... Een van de ploegen met de meeste geschiedenis en misschien wel de meest markante in het moderne wielrennen. De Britse formatie, opgericht in 2010 als Sky ProCycling en later Team Sky, had jarenlang het hoogste budget van de sport. Ze tekenden sterren van allerlei soort. Tour de France-winnaars, wereldkampioenen, olympische iconen, noem maar op. Maar wie zijn de absolute 10 beste renners die de ploeg ooit heeft gehad, gemeten naar wat ze voor de ploeg hebben betekend?

Laten we eerlijk zijn: Cavendish heeft niet zoveel UCI-punten gescoord als sommige renners die hij van deze lijst verdringt. Ook is hij niet een van de veelwinnaars binnen de ploeghistorie. Maar de Manxman móét erbij. Hij reed slechts één seizoen voor INEOS, in 2012, maar won daarin wel 15 keer. En dat waren geen kleine zeges: drie ritten in de Giro d’Italia en ook drie in de Tour de France.

Per saldo waren al die zeges cruciaal voor zijn Tour-etapperecord, en zijn jaar bij Team Sky was een sleutelstuk in die geschiedenis. Bovendien werkte hij in de Tour van 2012 zelfs voor de eerste gele trui van de ploeg, en zijn iconische winst op de Champs-Élysées na de lead-out van Bradley Wiggins en Edvald Boasson Hagen is er een voor de eeuwigheid.

Cavendish is wellicht een passender naam op deze lijst dan anderen – die het óók overtuigend zouden verdienen – zoals Tom Pidcock, Tao Geoghegan Hart, Richard Carapaz, Elia Viviani, Carlos Rodríguez, Ethan Hayter, Mikel Landa, Adam Yates of voormalig wereldkampioen tijdrijden Vasil Kiryienka. Louter om te illustreren hoeveel kwaliteit in anderhalf decennium door de ploeg is gegaan.

Lid van Team Sky van 2012 tot 2018; Henao’s invloed was vergelijkbaar met die van Poels, met knechtenwerk dat tot het beste van het decennium behoorde. Terwijl INEOS aan de lopende band grote rondes won, zat de Colombiaan vaak midden in de vuurlinie, jarenlang steunend voor Chris Froome en anderen. Zijn beste grote ronde-uitslag was meteen bij zijn debuut, de Giro d’Italia 2012, maar daarna maakte hij deel uit van twee Tourzeges en ook Froome’s Giro-triomf.

Henao kreeg bovendien meer vrijheid en won in Sky-dienst ook op eigen titel. De explosieve klimmer won een editie van Parijs-Nice, pakte ritten in diverse WorldTour-koersen, stond op het podium in onder meer de Flèche Wallonne en Itzulia Basque Country, en bewees zich doorlopend als een kwaliteitsfactor binnen de ploeg.

Renner van 2015 tot en met 2019, en zijn invloed valt niet te ontkennen. Hij heeft geen grote ronde of wereldtitel op zijn naam, maar hij bezit zoveel dat niemand hem dat ooit kan afpakken. Poels was meermaals de rechterhand van Chris Froome, vooral in de grote rondes, waar zijn klimvermogen en recuperatie hem tot een sleutel pion maakten in elke drieweekse koers.

Individueel staat een zege in Luik-Bastenaken-Luik op zijn palmares, plus ritwinst in onder andere Tirreno-Adriatico, Parijs-Nice, Volta a Catalunya en meer met de ploeg. Maar vooral de zeven grote rondes die hij voor de ploeg reed, markeerden zijn carrière. Poels maakte deel uit van zes winnende teams in grote rondes, waaronder Froome’s tweede en derde Tour de France, zijn tweede Vuelta a España en zijn Giro d’Italia. Daarnaast hielp Poels Geraint Thomas en Egan Bernal naar hun Tourzeges in 2018 en 2019. De enige grote ronde die de ploeg niet won met de Nederlander aan boord, was zijn laatste: de Vuelta a España 2019. Zijn periode was memorabel, en zijn klimprestaties hadden hem podiumplaatsen kunnen opleveren als hij niet zo onbaatzuchtig voor ploeggenoten had gewerkt.

Ganna heeft 34 keer gewonnen met INEOS, meer dan wie ook in de ploeggeschiedenis behalve Chris Froome – en dat record kan over enkele jaren vallen. De Italiaan werd in 2019 aangetrokken en drukte al snel zijn stempel. Tot op heden heeft hij twee wereldtitels tijdrijden en nog twee tweede plaatsen – plus olympisch zilver; ontelbare nationale tijdrittitels; zeven ritzeges in de Giro d’Italia; twee in de Vuelta a España...

De lijst gaat maar door. Ganna wint overal en blijft dat doen; op zijn 29ste kan hij zijn erelijst nog flink uitbreiden. Bovendien is hij sterk in de klassiekers en werd hij inmiddels tweede in Milaan-Sanremo, waar hij de monumentendroogte van de ploeg had kunnen beëindigen.

Naast zijn individuele succes leverde Ganna ook veel werk in steun van klassementskopmannen én sprinters en klassiekerspecialisten binnen de ploeg. Tegenwoordig kan hij bijna alles, maar in zijn inmiddels zeven seizoenen bij de ploeg besteedde hij ook veel tijd aan het ondersteunen van ervaren renners die voor hem al een leidende rol hadden.

Bernal heeft een verhaal op zich: uniek en niet te vergelijken. De inmiddels 28-jarige kan nog steeds zijn topjaren bereiken, maar zijn prestaties liggen ver boven het niveau van de periode waarin hij zijn beste resultaat behaalde. Bernals carrière werd zwaar getekend door zijn ongeluk in 2022, waarbij hij bijna twee dozijn botten brak en op het randje stond van overlijden of verlamming. Dat hij nu überhaupt in het peloton rijdt, is al een wonder; daarnaast won Bernal dit jaar drie keer en blijft hij ook op WorldTour-niveau sterk competitief.

Maar Bernal staat op deze lijst niet vanwege zijn blessures. Van 2018 tot 2021 won hij genoeg om die plek te verdienen, zonder excuses. De Colombiaan was een investering, en een briljante – een type renner dat de ploeg vandaag de dag opnieuw goed zou kunnen gebruiken. Hij kwam in 2018 bij de ploeg, werd een uitmuntende meesterknecht voor Geraint Thomas’ Tour de France-zege in 2018, en nam vervolgens in 2019 zelf de regie met een stijlvolle Tourwinst. Daarmee werd hij een van de jongste renners in het moderne wielrennen die een drieweekse wedstrijd won, en trapte hij de ‘nieuwe generatie’ af van jonge renners die op zeer jonge leeftijd wereldtop werden.

In 2021 won Bernal de Giro d’Italia, waarmee hij voor zijn carrièreveranderende val nog een Grote Ronde aan zijn palmares toevoegde. En tussendoor pakte hij eindzeges in koersen als Parijs-Nice, de Ronde van Zwitserland, de Tour of California en meer... Bernal kan nog stijgen op deze lijst, maar wat hij tot nu toe heeft gedaan is ruimschoots genoeg om erbij te horen.

Portes plaats op deze lijst, net als die van Wout Poels en Sergio Henao, komt voort uit zijn enorme werk als knecht, gecombineerd met groot succes wanneer hij voor zichzelf reed. Hij was vanaf 2012 onderdeel van de ploeg, sloot meteen aan bij het Tour de France-blok dat leidde tot de eerste gele trui, en bleef tot en met 2015. Elk jaar dat hij de Tour reed, en elk jaar dat de ploeg die won, was hij een sleutelfiguur. In 2013 en 2015 was hij Chris Froome’s belangrijkste steun in de bergen en hij heeft ontelbare klimkilometers op hoog niveau gedaan om de ambities van de ploeg te dragen.

Hoewel hij na zijn vertrek naar BMC veel succes kende, won hij ook in zijn Team Sky-jaren vaak en groot. Hij won twee keer Parijs-Nice, de Volta a Catalunya, de Volta ao Algarve en de Tour of the Alps; daarnaast pakte hij etappes in de Tour Down Under, Itzulia Basque Country en de nationale kampioenschappen, naast ritten in al genoemde koersen (behalve Catalunya)... Porte was simpelweg een topcoureur die Froome vaak had kunnen uitdagen als hij niet voor hem werkte. Precies dat gebeurde na 2015 meerdere keren, en de ‘Koning van Willunga’ liet met zijn periode bij de Britse ploeg een blijvende indruk achter.

Hoewel de relatie met de ploeg na zijn vertrek in 2015 verslechterde, worden Bradley Wiggins’ successen en invloed bij Team Sky in de vroege jaren 2010 nooit vergeten. To the point: Wiggins was de eerste Tour de France-winnaar van de ploeg, en zijn zege in 2012 luidde het ‘Sky Train’-tijdperk in dat een decennium de Grote Rondes domineerde. Wiggins, al bij de oprichting in 2010 aangetrokken, was het grote project.

Een uitstekend tijdrijder, voor wie in 2011 gewerkt werd aan zijn klimcapaciteiten; dat leverde een dodelijke mix op die destijds in gemiddelde rittenkoersen nauwelijks zijn gelijke had. Wiggins won het Critérium du Dauphiné 2011 en werd derde in de Vuelta a España (officieel tegenwoordig tweede achter Chris Froome, nadat beiden profiteerden van de diskwalificatie van Juan José Cobo). In 2012 veegde Wiggins de vloer aan met de concurrentie: dankzij zijn kwaliteiten en een massief Team Sky-blok won hij de Volta ao Algarve, Parijs-Nice, de Ronde van Romandië, het Critérium du Dauphiné, de Tour de France en de olympische tijdrit. Een van de beste jaren in het moderne profwielrennen voor welke atleet dan ook. Hij won bovendien de wereldtitel tijdrijden in 2014 en heeft diverse andere toprimeresultaten op zijn palmares. 

Een van de groten, Thomas is de enige renner die vanaf de oprichting tot heden voor de ploeg reed. Hij is inmiddels gestopt, maar drukte zijn stempel vooral met de Tourzege van 2018, een verademing voor een renner die jarenlang knechtte. Hij miste op een haar na ook de Giro d’Italia-titel van 2023, maar met 25 profzeges kan hij niet klagen.

Het gaat om zeges op hoog niveau: eindwinsten in het Critérium du Dauphiné, Parijs-Nice, de Ronde van Romandië, de Ronde van Zwitserland, de Volta ao Algarve, de Tour of the Alps... Een top-rittenrenner, tijdrijder en zelfs enkele jaren klassiekerspecialist – met winst in de iconische E3 Saxo Classic. Thomas’ palmares is imposant en hij reed 22 Grote Rondes.

Zijn succes is evenzeer individueel als collectief, want hij ondersteunde de ploeg in nog vijf andere Tourzeges. Het duurde bovendien meer dan tien jaar voor hij voor het eerst top-10 reed in een Grote Ronde, en dat deed hij meteen met een Tourzege. Maar zijn knechtenwerk van 2010 tot 2025, een constante wanneer hij niet op zijn top was, tilt hem betekenisvol op deze lijst.

Michal Kwiatkowski’s periode bij INEOS Grenadiers behoort tot de meest succesvolle in de moderne wielerhistorie. Zelden was een renner zo waardevol binnen een ploeg op alle fronten: individueel succes, begeleiding van jong talent en bovenal knechtenwerk. De Pool was al wereldkampioen toen hij in 2016 toetrad, maar zijn werkethiek verslapte geen moment. Als 25-jarige maakte hij deel uit van de Tourreeks van de ploeg en hielp hij in 2017-2019 aan drie verschillende eindzeges; telkens leverde hij wereldklasse op klim, heuvel en vlak. Jarenlang een van de beste knechten ter wereld, en dat is hij tot op de dag van vandaag.

Kwiatkowski’s onbaatzuchtigheid in de Grote Ronden verdient alle respect. Jarenlang stelde hij in zijn beste jaren het teambelang voorop en werkte hij voor zijn kopmannen. Toch spreekt zijn palmares boekdelen: in dienst van de ploeg verzamelde hij een indrukwekkende reeks topzeges.

Twee ritten in de Tour de France, Milano-Sanremo; Strade Bianche, Amstel Gold Race twee keer, E3 Saxo Classic; Clásica San Sebastián; eindklassementen in Tirreno-Adriatico, Tour de Pologne, Volta ao Algarve; meerdere nationale titels... Kwiatkowski is misschien wel de succesvolste renner van het moderne peloton onder degenen die zo vaak als knecht reden. Werkelijk een perfecte balans.

De beste van de besten voor de Britse ploeg, de leider van de ‘Sky Train’ en in de jaren 2010 de schrik van elke renner met Tour-ambities. Froome won vier keer de Tour, twee keer de Vuelta a España en één keer de Giro d’Italia (de editie van 2018, zijn laatste zege, red.). Froome behoeft geen introductie; hij heeft een hele generatie getekend.

Zijn immense erelijst bij de Britse ploeg, van 2010 tot 2020, blijft onvergetelijk. De combinatie van kwantiteit en kwaliteit is zeldzaam. Daarnaast won hij drie keer het eindklassement van het Critérium du Dauphiné en twee keer de Tour de Romandie; zelfs in niet-WorldTour-koersen leverde hij legendarische duels, zoals de Vuelta a Andalucía 2015 tegen Alberto Contador.

Het gezicht van talloze rivaliteiten, bovenal die met Nairo Quintana, maar ook met Alberto Contador, Vincenzo Nibali, Romain Bardet en anderen. Froome is een naam voor de geschiedenisboeken en de beste ooit bij INEOS Grenadiers.