“In mijn Grote-Ronde-carrière is er altijd wel een klein probleem, een valpartij of een lekke band” – Simon Yates geeft toe dat ‘perfecte’ ommekeer in de Giro d’Italia nog altijd onwerkelijk is

Simon Yates heeft eerder een Grote Ronde gewonnen, maar nooit zoals deze. Terugkijkend op zijn zege in de Giro d’Italia 2025 blijft vooral één detail hangen: niet de aanval op de Colle delle Finestre of het roze in Rome, maar de onwennige afwezigheid van tegenslag.

“In mijn Grote Ronde-loopbaan is er altijd een klein probleem, altijd iets dat wringt, altijd een val of een lek op het verkeerde moment,” herinnert Yates zich in gesprek met TNT Sports. “En dit jaar liep alles zo soepel. Ongelofelijk.”

Dat ongeloof kleurt hoe Yates de koers nu uitlegt. Tegen TNT Sports gaf de Brit toe dat zelfs op de ochtend van de beslissende rit eindwinst nauwelijks in zijn hoofd speelde. Ondanks zijn derde plek in het klassement bij de start van rit 20, was het geloof beperkt. “De koers winnen? Waarschijnlijk niet. In de laatste week verloor ik steeds een beetje tijd, hier en daar seconden.”

Wat hij wel had, was het gevoel dat het moment om actie vroeg. “Ik voelde me echt goed, die hele laatste week voelde ik me geweldig, en ik wist dat ik iets wilde proberen. Zelfs als het niet voor de eindzege was, wilde ik me tonen op die klim vanwege de geschiedenis ervan in 2018.”

Dat verschil is cruciaal. Yates viel op de Finestre niet aan met een zorgvuldig uitgetekend Giro-winstplan. De klim stond sinds zeven jaar in het krijt, en de keuze om te gaan was meer instinct dan berekening.

Terwijl hij wegreed, kantelde de koers door wat er achter hem gebeurde. Leider Isaac del Toro en voormalig Giro-winnaar Richard Carapaz raakten aan elkaar geklonken en committeerden zich niet aan een volle achtervolging.

Yates besefte hoe precair zijn positie bleef. “Ik bleef via de radio vragen of ze nog samen waren of niet,” legde hij uit. “Als iemand scheiding had kunnen maken, werd het een tijdrit tussen ons allen.”

In plaats daarvan regeerde aarzeling. “Als ze samen zijn, is er altijd die aarzeling,” zei Yates. “Dus ik bleef de auto om updates vragen – ‘Ik moet weten of ze samen zijn’.”

In dat patstelling-moment begon de Giro te kantelen.

De herhaalde radiochecks tonen de realiteit van de dag. Dit was geen serene dominantie, maar voortdurende onzekerheid. “De puzzelstukjes vielen echt op hun plek – die twee achter mij die naar elkaar keken, het spel speelden,” zei Yates. “Beter had het niet kunnen lopen.”

Boven op de Finestre met een groeiende voorsprong kreeg Yates vervolgens hulp van ploeggenoot Wout van Aert, die uit de kopgroep terugzakte om hem door het dal richting Sestriere te loodsen. Het tactische momentum lag nu stevig bij Yates, maar het geloof liep achter op de werkelijkheid.

Gevraagd wanneer hij zichzelf eindelijk toestond te denken dat de Giro van hem was, onderstreepte zijn antwoord hoe sterk het verleden zijn denken vormt. “Het klinkt belachelijk omdat de voorsprong zo groot was, maar ik geloofde het echt pas op zo’n 200 meter van de finish.”

Dat ongeloof is onlosmakelijk verbonden met Yates’ bredere Grote Ronde-verhaal. Jarenlang werden zijn koersen bepaald door kleine momenten op het slechtst mogelijke tijdstip. Deze Giro was anders, niet omdat alles vlekkeloos werd uitgevoerd, maar omdat niets werd onderbroken.

“De hele koers, en die dag, het ging perfect. Ik had het niet durven dromen,” zei Yates. “En dit jaar liep alles zo soepel. Ongelofelijk.”

De zege was zijn tweede titel in een Grote Ronde, na de Vuelta a España van 2018, maar het belang reikte verder dan statistiek. Dit was die zeldzame drie weken waarin de koers verliep zonder het vertrouwde gevoel dat er iets mis zou gaan.

Vooruitblikkend bevestigde Yates dat de plannen voor volgend seizoen nog worden afgerond, met de toevoeging dat “we snel zullen weten” of een Giro-titelverdediging deel uitmaakt van zijn programma.

Voor nu is de kernherinnering aan zijn Giro niet het tricot of het podium, maar de nieuwigheid van een Grote Ronde uitrijden zonder op onheil te wachten. Een koers waarin de timing eindelijk de goede kant op viel, en het geloof net op tijd kwam.