"Ik moest finishen" - Joe Pidcock toont lef als laatste man in zware Parijs-Roubaix

Parijs-Roubaix 2024 zal voor altijd gegrift staan in de herinneringen van Joe Pidcock als de race waarin hij zijn uiterste grenzen opzocht, ondanks een minder dan ideale vorm en een race die vroeg in de wedstrijd verloren leek. De 23-jarige renner van Q36.5 Pro Cycling Team was de laatste die de iconische finishlijn in het velodrome van Roubaix bereikte, met een indrukwekkende achterstand van 53 minuten en 40 seconden op winnaar Mathieu van der Poel. Toch was de finish op zich al een overwinning.

In een gesprek met Cycling Weekly, werd Pidcock gevraagd naar zijn gevoel toen hij als laatste de velodroom binnenreed. Zijn reactie was kort en treffend: "Zo leuk als dat klinkt."

Pidcock gaf eerlijk toe dat hij niet in topvorm aan de start van de race verscheen. "Ik kwam niet met de beste vorm, maar ik moest het afmaken," zei hij. "Het maakte niet uit hoe lang het duurde. Ik dacht dat het donker zou zijn tegen de tijd dat ik hier aankwam." Het was duidelijk dat de jonge Brit vastbesloten was om de legendarische race tot het einde te voltooien, ongeacht de uitdagingen die hij onderweg tegenkwam.

Ondanks het feit dat hij al vroeg uit het peloton verdween en vrijwel de helft van de race solo reed over de zware kasseistroken, gaf Pidcock niet op. De race stelde hem fysiek en mentaal op de proef, maar de wil om te finishen, ongeacht de omstandigheden, bleef onverminderd.

Pidcock was niet vreemd aan de gevaren van de kasseien, waarbij hij bijna drie keer achter elkaar ten val kwam. "Voor de kasseien kwam ik bijna drie keer achter elkaar ten val," zei hij. "Toen [Wout] van Aert ten val kwam, was hij zo dicht bij me, ik denk dat hij me raakte toen hij naar beneden kwam. Daarna riskeerde ik mijn leven niet meer, ik had de benen al niet meer."

Maar zelfs zonder een teamgenoot of enige hoop op een hoog eindresultaat, besloot Pidcock niet af te stappen. Hij was vastbesloten om de race af te maken, bewust van het feit dat voor de meeste renners het simpelweg finishen in Parijs-Roubaix al een enorme prestatie is.

"Ik zou het misschien nooit meer kunnen rijden, dus natuurlijk wil ik het afmaken," legde hij uit. "Zoveel mensen krijgen niet de kans om hier te rijden, om zoiets als dit te rijden. Mensen willen deze eigenlijk meer afmaken dan de meeste races."

Ondanks de fysieke en mentale uitputting was er ook ruimte voor het genieten van de iconische plekken die Parijs-Roubaix zo legendarisch maken, zoals het Arenbergbos. "Ik was er van tevoren echt enthousiast over," vertelde Pidcock. "Ik ben hier niet vanwege mijn benen, ik ben hier omdat jongens zijn gevallen en niet konden komen. Ik was enthousiast, ik deed het vorig jaar [de U23], het was echt leuk. Toen waren er wat mechanische problemen."

En hoewel de fans al naar huis waren tegen de tijd dat hij het Arenbergbos doorkruiste, ervoer hij toch de enorme energie van het iconische stuk parcours. "Arenberg was nog steeds cool, echte muren van lawaai... Er waren nog steeds mensen [buiten], maar iedereen ging al naar huis."

Joe Pidcock’s ervaring in Parijs-Roubaix 2024 was er een van pure doorzettingsvermogen. Ondanks de vele obstakels, zowel fysiek als mentaal, bleef hij geloven in zijn kans om te finishen. Zijn vastberadenheid, ondanks de enorme achterstand en het feit dat hij geen competitieve positie meer had, benadrukt de unieke aard van Parijs-Roubaix. Het is een race die niet alleen fysieke kracht vereist, maar ook mentale uithoudingsvermogen en een verlangen om een van de zwaarste klassiekers in het wielrennen af te maken.

Pidcock's finish was een overwinning op zichzelf en een getuigenis van wat het betekent om echt door te zetten, zelfs als de race al verloren lijkt.