"Ik heb een echte liefdesrelatie met de Tour de France opgebouwd" - Kevin Vauquelin legt de ambities van INEOS Grenadiers voor 2026 uit

De opmars van Kevin Vauquelin behoort tot de meest veelbelovende verhalen van het Franse wielrennen van de afgelopen jaren. Na een sterk seizoen waarin hij zevende werd in de Tour de France, verlaat de 24-jarige zijn thuisploeg Arkéa–B&B Hotels om in 2026 aan te sluiten bij INEOS Grenadiers. De overstap markeert een belangrijke stap voor zowel de jonge renner als het Britse team, dat zijn Grand Tour-project opnieuw vormgeeft.

“Het is een logische keuze. INEOS is altijd al een droomteam voor me geweest,” vertelde Vauquelin aan Eurosport. “Ik kom uit de wereld van het baanwielrennen, en ik weet hoe veeleisend de Britten zijn op het gebied van prestaties – vaak zelfs vooruit op andere landen. Dat inspireert me. Om echt mijn volledige potentieel te benutten, moet ik uit mijn comfortzone stappen.”

Bij Arkéa groeide Vauquelin uit tot een van de speerpunten van het team, maar ook tot een renner die meer wilde. “Ik had daar mijn familie, maar nu is het tijd om mezelf te confronteren met nog sterkere en meer ervaren renners,” zegt hij.

Voor Vauquelin betekent INEOS niet alleen een groter platform, maar ook een andere manier van werken. “Ik heb getekend bij een ploeg die de koers kan maken,” legt hij uit. “De zomer heeft dat duidelijk gemaakt. INEOS past goed bij me – een team met sterke tijdrijders, een analytische benadering en een honger naar heropbouw. Ik kan mijn ervaring uit Arkéa meenemen, waar ik mezelf als renner én als mens heb gevormd.”

Hoewel hij nog jong is, kijkt Vauquelin al verder dan de Tour. “Ik ben nog steeds bezig met ontdekken wat mijn specialiteit wordt. Mijn droom? Een rittenkoers van een week winnen, bijvoorbeeld Parijs–Nice. En eerlijk: als we daar met Ganna, Arensman en Sheffield in de ploegentijdrit staan, dan weet ik dat het pijn gaat doen, maar het wordt een kans om te groeien.”

Zijn optreden in de Tour de France 2025 veranderde zijn perspectief op het wielrennen. “Ik begon de Tour met het idee om een etappe te winnen, meer niet. Na mijn goede vorm in de Tour de Suisse wilde ik gewoon aanvallend koersen, me tonen. Maar gaandeweg groeide het idee dat ik ook voor het algemeen klassement kon rijden. En dat opende mentaal een nieuw hoofdstuk voor mij.”

Zijn mentaliteit evolueerde van durver naar denker – zonder zijn aanvallende natuur te verliezen. “Ik heb geleerd dat je niet per se moet volgen om te presteren. Maar ik zal altijd liever aanvallen dan in het wiel zitten.”

“Ik ben een aanvaller, dat zit in mijn aard,” zegt Vauquelin met overtuiging. “Ik bouw mijn klassement liever op met aanvallen dan door defensief te rijden. Als ik iets voel, ga ik. En als ik het niet voel, doe ik het niet. Ik wil niet rijden om mensen te plezieren, maar om trouw te blijven aan mijn karakter.”

Die mentaliteit doet denken aan een andere Franse publiekslieveling. “Misschien zal ik presteren in ééndags- of korte rittenkoersen, net zoals Julian Alaphilippe. Hij had ook een geweldige Tour, maar bleef altijd een aanvaller. Dat is een pad dat ik bewonder.”

Toch blijft zijn ambitie voor de Tour onveranderd. “Ik heb een echte liefdesrelatie met de Tour de France opgebouwd,” besluit hij. “Het is de grootste, de mooiste, de wedstrijd die alles bepaalt. Waarom zou ik daar niet voor willen vechten? Juli blijft mijn maand.”