“Het voelt als een tweede kans in het wielrennen”: Michael Matthews klaar om 2026 vol aan te pakken met nieuwe motivatie

Het seizoen 2025 verliep totaal anders dan Michael Matthews had gepland. Hoewel dat niet volledig in zijn uitslagen te zien is, moest de Australiër bijna de hele zomer aan de kant blijven vanwege een longembolie en kwam hij dit jaar tot slechts 29 koersdagen. Ondanks tegenslag kijkt de 35-jarige Matthews met dezelfde ambitie als altijd vooruit naar het nieuwe seizoen.

Hoewel een groot deel van het seizoen verloren ging, hoeft Matthews qua palmares niet geheel ontevreden te zijn. Naast top-5 noteringen in Milano-Sanremo en de Amstel Gold Race boekte de Jayco AlUla-renner winst in Eschborn-Frankfurt, zijn laatste koers voordat de gezondheidsproblemen toesloegen. Bij zijn terugkeer won hij nogmaals – in een regenboogtrui-wedstrijd, de mixed relay op het WK in Kigali.

“Dit was zeker niets wat ik gepland had,” blikte Matthews terug op het seizoen in een interview met IDLProCycling. “Na mijn zege in Eschborn-Frankfurt dacht ik dat het seizoen kantelde en alles de goede kant op ging, maar God had andere plannen voor mij en de Tour de France van dit jaar. Uiteindelijk hebben we het overwonnen en zijn we sterker teruggekomen.”

Door de lichte zomeragenda was er in elk geval ruimte in Matthews’ programma om naar de Japan Cup te reizen, waarmee hij meteen een item van zijn bucketlist afvinkte: “Het is altijd een droom van me geweest om naar Japan te gaan,” zegt Matthews. “Ik houd van alles daaraan, dus het was onze droom om erheen te gaan. Mijn dochter was al aan het googelen en maakte een checklist van wat ze wilde doen, het was geweldig om te zien hoe blij ze was.”

Na zo’n ernstige gezondheidskwestie zouden velen zich op hun 35e afvragen of ze moeten doorgaan. Maar Matthews zette juist zijn handtekening onder een nieuw contract bij Jayco AlUla tot en met 2027.

“Iedereen zei: was dit het teken dat het einde van mijn carrière in zicht is? Maar zolang mijn gezondheid goed is, voelt dit als een tweede kans in het wielrennen. Als iets je mogelijk is ontnomen, iets dat je hobby, je droom, je leven is, ga je het nog meer waarderen dat je het elke dag mag doen.”

“Je hoort vaak dat renners op leeftijd wat motivatie verliezen, maar bij mij is het tegenovergestelde. Ik ben gemotiveerder dan in welk ander jaar ook. Ik ben nog steeds die gast die mijn ploeggenoten aanvalt en soms onnozel doet, omdat ik het fietsen simpelweg nog altijd geweldig vind.”

In 2024 werd Matthews tweede in een sprint van een uitgedunde groep in Milano-Sanremo, zijn favoriete Monument en de koers waar zijn winstkansen traditioneel het grootst lijken. En hoewel Tadej Pogacar de wedstrijd voor renners als Matthews steeds zwaarder maakt, is de ambitie om ooit La Primavera aan zijn erelijst toe te voegen niet verdwenen.

“Ik heb de vakjes waar ik elke ochtend van droom nog niet kunnen afvinken – uiteraard Milan-Sanremo. Ik ben al zo vaak dicht geweest. Het is niet zomaar een vakje om te zetten, het is mijn droom om die te winnen. Ik geef niet op totdat mijn lichaam dat doet.”

“Als ik daarheen ga om voor tweede of derde te rijden, motiveert dat me niet. Ik zie ze als geweldige atleten, maar daarom doen we sport: omdat we geloven dat we kunnen winnen. In het verleden waren het steeds dezelfde gasten, maar zij zijn ook menselijk, ze kunnen fouten maken,” besluit hij.