Hebben wielerexperts de potentiële zwakte van Tadej Pogacar in de tijdrit gevonden? "Zijn zwaartepunt ligt te ver naar voren"

Tadej Pogacar heeft zich vorige week opnieuw van zijn meest dominante kant laten zien in het Critérium du Dauphiné 2025. In het hooggebergte was de Sloveense klimmer niet te houden; hij liet zijn rivalen één voor één achter in de ijle lucht van de Alpen. Zijn zegereeks lijkt de ideale generale repetitie voor de naderende Tour de France. Toch klonk er na afloop een onverwacht kritische noot: Pogacars prestatie in de tijdrit van rit vier roept vragen op.

‘Teleurstelling’ is een relatief begrip in de context van een vierde plaats, zeker in een tijdrit van wereldniveau. Maar voor Pogacar, die normaliter geen grote tijdverliezen lijdt, was het verschil significant: 48 seconden op Remco Evenepoel, en 28 op Jonas Vingegaard. Het is voer voor analisten – en Stefan Deckx, bewegingsanalist aan de Universiteit van Antwerpen, denkt een oorzaak te hebben gevonden.

“Pogacars zwaartepunt ligt te ver naar voren”, analyseert Deckx in gesprek met Knack. “Zijn ellebogen rusten zó op het stuur dat hij onvoldoende druk op het achterwiel kan zetten. Bij hoge snelheden, vooral in technische bochten, leidt dat tot een instabielere fiets en verminderde controle.”

Deckx wijst op een opvallend geometrisch verschil tussen Pogacar en Evenepoel: “Trek je een lijn van Remco’s schouder door zijn elleboog en een andere van de stuurpen naar de voorvork, dan kruisen die elkaar precies bij de naaf van het voorwiel – dat is ideaal. Bij Pogacar ligt dat snijpunt hoger en achter de naaf. Daardoor wordt zijn fiets nerveuzer en minder wendbaar. Zijn houding werkt tegen hem in plaats van vóór hem. Hij verliest efficiëntie in de krachtoverdracht – hij duwt zijn ‘motor’ niet in het asfalt zoals een Formule 1-wagen die downforce genereert.”

Ook biomechanisch ziet Deckx zwakke schakels: “Pogacar helt voorover, wat leidt tot overbelasting van de onderrug. Hierdoor kan hij zijn achterste keten – bilspieren, hamstrings en onderrug – niet optimaal benutten. Zijn pedaalslag is vlakker, met minder hoek in de achterwaartse fase. Vergelijk het met sprintblokken: die staan ook schuin om kracht te genereren. Pogacar duwt eerder van een plat vlak.”

Deckx vermoedt dat het probleem deels bij UAE Team Emirates - XRG ligt. “Ze lijken te veel gefocust te hebben op aerodynamica en te weinig op biomechanische krachtlijnen. Hij oogt wellicht gestroomlijnder, maar dat compenseert het verlies aan pure krachtoverbrenging niet.”

Een zwakke tijdrit betekent zeker niet dat Pogacar kwetsbaar is, maar het zet wel een kleine sterretje bij zijn ogenschijnlijke onoverwinnelijkheid. In de Tour zal blijken of aerodynamica en elegantie voldoende zijn om ook op de klok stand te houden tegen pure specialisten als Evenepoel en Vingegaard.