"Dit voelt als écht meedoen" - Ritzeges, Bernal in topvorm en koersplezier als het geheime wapen van INEOS deze Giro d'Italia

De derde week van de Giro d’Italia 2025 is aangebroken. Terwijl het grote klassementsgeweld en de spectaculaire ritzeges de voorpagina’s domineren, is er één ploeg die op stille, maar indrukwekkende wijze is uitgegroeid tot een van dé smaakmakers van deze ronde: INEOS Grenadiers. Ja, je leest het goed.

Het team dat ooit synoniem stond voor klinische precisie en gecontroleerde dominantie – het tijdperk van marginal gains, wattageschema’s en meesterlijk ploegwerk rond Froome, Thomas en Wiggins – heeft zichzelf in 2025 heruitgevonden. Waar vroeger de calculator regeerde, heerst nu het instinct. Met ritzeges, aanvalslust en zichtbaar plezier is INEOS terug aan het front, zij het in een heel ander jasje.

Van Josh Tarlings indrukwekkende overwinning in etappe 2 tot de herboren Egan Bernal die bergop aanvalt met lef, de ploeg racet met een vrijheid en onvoorspelbaarheid die eerder aan EF Education of Lotto doet denken dan aan het oude Sky-DNA.

Cycling News sprak op de tweede rustdag met debutanten Joshua Tarling en Ben Turner, die samen het kloppend hart vormen van dit nieuwe INEOS. Een duo gedreven door vriendschap, vertrouwen en een flinke dosis koersplezier.

Helaas viel Tarling vlak na het interview hard in etappe 16 en moest hij de koers verlaten. Een zure wending, maar zijn stempel op deze Giro is onuitwisbaar.

“We rijden al jaren dezelfde koersen samen – Parijs-Nice, de Tourvoorbereiding – en doen daar vaak ook hetzelfde werk,” legt Tarling uit. “Dan bouw je vanzelf een klik op.”

“We zijn gewoon close,” vult Turner aan. “Eerlijk gezegd kan ik me geen dag herinneren dat ik Josh níet heb gezien dit jaar. Zelfs thuis hangen we vaak samen rond. Het is echt veel leuker zo dan in stilte naast elkaar rijden.”

Die kameraadschap vertaalt zich direct naar de weg, zeker tijdens de slopende dagen van een Grote Ronde. “Het is gewoon zoveel makkelijker als je niet alleen bent,” zegt Tarling. “Vorig jaar in de Vuelta kende ik de ploeg natuurlijk, maar dit voelt anders. Zeker in de derde week, als de vermoeidheid toeslaat, is het fijn om vrienden om je heen te hebben.”

“Ook in de aanloop naar de Giro hielp het om dat proces samen te doen,” vult hij aan. “Je hebt iemand om mee te sparren, samen te trainen, en dan kom je hier en doe je ook de koers samen. Dat maakt het minder zwaar.”

Al wil dat niet zeggen dat alle adviezen ter harte worden genomen. “Ik heb hem gezegd: slaap veel, eet veel, spaar jezelf,” grijnst Turner. “Maar ik zag hem het tegenovergestelde doen, dus ik weet niet of hij echt luisterde.”

“Je zei dat ik moest slapen,” reageert Tarling droog. Toch is het onderlinge vertrouwen groot, en dat is essentieel in een sport waar alles in seconden beslist kan worden. “We hebben veel samen gekoerst dit jaar,” zegt Turner. “Dan weet je precies wat je aan elkaar hebt. Je weet wanneer iemand leeg zit, of juist wil aanvallen. Dan zeg je gewoon: ‘Jij even, ik daarna,’ en je weet dat de ander levert. Dat vertrouwen is goud waard.”

En INEOS levert. Niet alleen overleven ze deze Giro, ze maken hem mee vorm. “Die afdaling laatst, dat past perfect bij ons,” zegt Tarling. “Soms is het slimmer om ons te sparen voor het einde, maar vaak loont het juist om vroeg te vlammen. Wij knallen een paar minuten voluit, blazen de koers open en nemen dan weer gas terug. Dat is precies waar we goed in zijn.”

Met hun nieuwe aanpak zijn de Grenadiers misschien wel verrassender én geliefder dan ooit. Minder strak getekende lijnen, meer kleur buiten de lijntjes. Minder spreadsheet, meer spektakel.

De ontwrichtende energie die INEOS Grenadiers tentoonspreidt in deze Giro d’Italia is geen toeval, maar een bewuste keuze. De ploeg heeft radicaal gebroken met haar verleden van totale controle en koersbeheersing. In plaats van het peloton met ijzeren hand te domineren, omarmen de Grenadiers nu de onvoorspelbaarheid van het koersverloop.

“Dat is precies waar het om draait: het maximale uit elke situatie halen, elke mogelijkheid benutten en zonder spijt terugkijken,” legt Ben Turner uit. “Soms denk je achteraf misschien: ‘dat hadden we beter anders kunnen doen’. Maar aan de andere kant—als je niets probeert, weet je ook nooit of het had kunnen werken. Dus ja, soms proberen we misschien te veel, maar dat is altijd beter dan te weinig doen.”

Het kloppend hart van deze vernieuwde filosofie? Egan Bernal. De Colombiaan, terug op niveau na jaren vol tegenslagen, is weer de aanjager bergop, de renner die met lef en overtuiging de koers naar zijn hand probeert te zetten.

“Het is geweldig om te zien hoe Egan koers maakt,” zegt Joshua Tarling. “Hij zet echt druk, valt aan, dwingt anderen in het defensief. En dan heb je ook nog Thymen (Arensman) die fantastisch rijdt. Het zorgt ervoor dat we het gevoel hebben dat we écht meedoen in deze Giro.”

Voor renners als Tarling betekent dat ook: bijdragen aan iets groters. “Het is gewoon leuk om te voelen dat je deel uitmaakt van die dynamiek,” zegt hij. “Niet zomaar meesukkelen, maar invloed hebben op het koersverloop. Dat maakt deze Giro voor ons bijzonder.”

En het moreel binnen het kamp van INEOS Grenadiers? Onmiskenbaar positief. “Ik denk dat we allemaal hetzelfde gevoel hebben in deze Giro: we willen koersen, maar daarnaast is het ook gewoon gezellig. Iedereen is ongeveer even oud, er hangt een ontspannen sfeer en op de keukentruck wordt volop gelachen en gepraat – het werkt gewoon,” vertelt Ben Turner met een glimlach.

Hoewel zowel Turner als zijn ploeggenoot Joshua Tarling beschouwd worden als opkomende zwaargewichten voor het klassieke voorjaar, hebben ze het ritme en de kameraadschap van het Grand Tour-leven omarmd.

“Hier is het eigenlijk veel fijner,” lacht Tarling. “Vlaanderen en dat hele circus zijn verschrikkelijk – daar moet je tot op de streep vol doorgaan. Hier, als je een mindere dag hebt of valt, denk je: ‘morgen is er weer een etappe’. Dat haalt de druk er wat vanaf.”

Turner knikt instemmend. “Om eerlijk te zijn, het is gewoon een ontzettend leuke groep. Ik heb echt genoten van deze ronde. Elke dag haal ik er het maximale uit, en het racen zelf – daar kijk ik ook met plezier op terug. Toen Josh zijn rit won, zat ik in de volgwagen in Albanië keihard te schreeuwen. Dat zijn de momenten.”

Maar het ging niet alleen om plezier en prestaties – de Giro bracht ook spanning en zorgen. “Ik ben moe,” geeft Tarling toe. “En dat ongeluk van Ben gisteren... dat was misschien wel het engste moment van deze ronde.”

Turner knikt. “Ja, nu je het zegt... dat zit nog steeds wel een beetje in m’n lijf. Maar goed, we gaan gewoon door.” En als het grote avontuur in Italië straks ten einde loopt? Dan is er tijd voor welverdiende rust – uiteraard op z’n INEOS: samen. “Niet veel,” zegt Tarling. “Gewoon chillen, mijn hond weer zien.” Turner heeft duidelijk andere plannen: “We gaan toch barbecueën, of niet?”