“De beste dag uit zijn carrière” – implosie op de Col de la Loze een keerpunt voor Tadej Pogacar, zegt UAE-manager

Tadej Pogacar heeft in zijn glansrijke carrière al ontiegelijk veel gewonnen. World Championships, Tour de France, Giro d'Italia, Ronde van Vlaanderen… De lijst is lang. De discussie over welke dag de beste was in de carrière van de UAE Team Emirates-renner – XRG kan levendig zijn, maar juist in nederlagen leren renners veel en groeien ze. Ploegmanager Mauro Gianetti gelooft dat zijn verlies op de Col de la Loze in de Tour de France 2023 misschien wel de belangrijkste dag was in al zijn jaren met de ploeg.

In een interview met Wielerflits passeerden tal van thema’s, waaronder zijn Tourzege van 2021, waarin hij zich voor het eerst in zijn loopbaan als absoluut dominant toonde. “De Tour winnen op je 21e is niet makkelijk als je niet Tadej bent. Het heeft hem niet veranderd. Het was niet zo dat hij zich ineens de koning van de wereld voelde. Of een nieuwe Ferrari kocht. Nee, het eerste wat door zijn hoofd ging, was dat hij het jaar erop wilde bewijzen dat hij de rechtmatige Tourwinnaar was. Dat hij opnieuw wilde winnen. Hij geniet van zijn successen, maar zijn focus ligt altijd op de volgende koers.”

Die constante focus verklaart deels waarom de Sloveen zo is geëvolueerd en zo dominant is. In de jaren erna won hij meerdere monumenten en ontpopte hij zich tot kasseienklassiekerspecialist, veroverde hij twee wereldtitels, een Giro d’Italia en veel meer. Bovenal is zijn succes inmiddels zo overweldigend dat hij het gezicht van de sport is, ook al wordt hij niet altijd als sportbrede superster gezien.

“Tadej voelt zich geen ster. Hij heeft geen interesse om populair te zijn. Het kan hem niets schelen. Zijn interesse ligt in het winnen van grote koersen. Na elke zege zet hij zich mentaal weer op nul,” vervolgt hij. “Na een koers blijft hij niet hangen in winst of verlies, maar verlegt hij zijn focus naar morgen, wanneer er een nieuwe wedstrijd en nieuwe kansen zijn.”

“Daar ben ik honderd procent zeker van. Weet je, de tweede Tour die hij in 2021 won was zo makkelijk. Hij werd niet gedwongen harder te werken, zich te verbeteren.” Maar in 2022 zag Pogacar Jonas Vingegaard naar zijn niveau springen en op de mythische rit naar de Col du Granon deed Visma alles perfect en brak hem. Dat werd een grote uitdaging voor Pogacar, die nu een sterkere Grote Ronde-specialist tegenover zich vond.

“De zeges van Vingegaard dwongen hem om een stap extra te zetten. Het maakte zijn aanpak een stuk serieuzer. Maar dat is logisch. Hij plukt nu de vruchten.” Sinds 2024 is Pogacars niveau duidelijk gestegen en na twee keer te zijn verslagen door Vingegaard, heeft hij de Deen nu een koekje van eigen deeg gegeven. Maar die twee jaren met Tour-nederlagen waren cruciaal voor UAE om ook naar andere aspecten van de sport te kijken voor verbetering.

In 2023, hoewel geblesseerd in het voorjaar, kende Pogacar een harde nederlaag in de Tour in de tijdrit naar Combloux en vervolgens zijn explosie op de Col de la Loze. “Dat was een belangrijke dag voor iedereen. Natuurlijk geniet je van de zeges, maar de belangrijkste lessen leer je vaak uit je nederlagen. Jonas Vingegaard was die dag indrukwekkend sterk (op Loze, red.).”

“Eerlijk? Voor mij was dat de beste dag uit zijn carrière,” gaat Gianetti zelfs zo ver. “Een kampioen als hij, totaal leeg, als zeven minuten na de leider over de streep komen, alles verloren hebbend… Negentig procent van de andere renners was die dag afgestapt en had wegens ziekte opgegeven. Ze hadden de Tour verlaten. Hij had kunnen stoppen. Hij had kunnen huilen. Hij had kunnen tonen dat hij het niet meer aankon. Maar dat kwam niet in hem op.”

Daarmee eindigden zijn winstkansen in de Grande Boucle en Vingegaard evenaarde zijn twee zeges. Toch was het een offday waar hij zich in de dagen erna overheen zette. “Hij toonde respect voor de Tour, voor winnaar Vingegaard, voor zijn ploeggenoten en voor zichzelf. Hij keek al vooruit. Opgeven kwam geen seconde bij hem op.”

“Voor mij toonde hij die dag niet alleen dat hij de beste renner is, maar ook hoe bijzonder hij als mens is. Hij accepteerde zijn nederlaag en wilde in die Tour nog iets van eerherstel. Hij had het lef om door te zetten en niet de makkelijke weg te kiezen. Drie dagen later won hij de rit in de Vogezen (rit 20, red.) en zekerde hij de tweede plaats in het algemeen klassement.”