Nederlandse wielrenner was verbaasd om naast sterren als Mathieu van der Poel te rijden: "Ik zei tegen hem: 'Als je iets van me nodig hebt, zeg het dan'. Even later reed hij gewoon weg..."

Naast zijn wereldtitels op de weg en in het veldrijden, heeft Mathieu van der Poel nu ook de regenboogtrui. En terwijl de renner van Alpecin-Deceuninck de gouden medaille veroverde, was Rick Ottema de tweede Nederlander in de einduitslag op de 14e plaats, derde als we de wegprofs buiten beschouwing laten.

De 32-jarige Ottema is geen nieuweling in het peloton met 13 jaar presteren op hoog niveau in meerdere Nederlandse continentale teams. Dit jaar was misschien wel het beste in Ottema's carrière met een 4e plaats in Muur Classic Geraardsbergen (1.1) en 16e in Betcity Elfstedenrace (1.1) eerder die week na een valpartij in de strijd om de overwinning.

"Het gaat heel goed, maar ik kan nog niet echt alles plaatsen wat er gebeurd is", vertelt Ottema aan WielerFlits. "Vorige week was hectisch met de valpartij in de Elfstedenrace. Het was misschien niet helemaal verantwoord dat ik op het WK zou starten, het was echt een rollercoaster. Als je start, heb je wel ambitie. Ik had startnummer 69, dus je start vooraan. Ik had van tevoren de eerste veertig kilometer verkend, die waren hectisch. Je hebt een scenario in je hoofd dat het helemaal mis kan gaan, maar in het heuvelachtige gedeelte merkte ik dat ik gewoon iedereen voorbij kon rijden en de oversteek kon maken van groep twee naar groep één."

Daardoor bevond Ottema zich tussen de grote mannen in de kopgroep, met nog honderd kilometer te gaan. "Ik dacht: wat doe ik hier? Opeens zat ik vooraan met grote voorjaarsrenners als Stuyven, Merlier en Van der Poel. Op een gegeven moment reed ik vlak langs Mathieu, dat was echt gaaf. Ik vroeg me af of hij wist wie ik was en ik dacht aan een scenario waarin ik hem kon helpen. Ik zei tegen hem: als je iets van me nodig hebt, zeg het dan gewoon. Uiteindelijk reed hij daarna vrij snel weg."

Ottema zelf zat toen naar eigen zeggen in de 'zelfmedelijdenbox'. "Toen er een aanval was, dacht ik dat ik het niet meer kon bijbenen. Maar daarna moesten velen loslaten en in de achtervolgende groep was ik nog een van de motoren om de boel op gang te houden. Door een kleine schuiver en een kromme derailleur verloor ik in de slotfase het contact met de groep die voor de achtste plaats reed. Als ik zie hoe dicht ze nog bij de groep van Stuyven komen, doet dat toch een beetje pijn. Maar ja, het was een mooie zondag en ik had hele goede benen."