“Mathieu is bovenal een geweldige ploeggenoot” – Tibor del Grosso over veldrijden met Van der Poel

Het is geen toeval dat Tibor del Grosso de ‘nieuwe Van der Poel’ wordt genoemd. Hetzelfde land, dezelfde ploeg, dezelfde opmars naar de weg, en ogenschijnlijk dezelfde techniek als zijn ploegmaat. Het duo rijdt nu samen het veldritseizoen en in Gavere stonden ze voor het eerst samen op het podium.

“Het was een andere [en koude] editie van Gavere. Het maakte het behoorlijk glad; ik reed gewoon op modderbanden,” zei Del Grosso in een nabeschouwing. Zijn rug speelde opnieuw op, al leek het dit keer geen echte belemmering. “Het was niet top; het is veel managen. Het gaat best goed. Het is ook anders dan vorig jaar bij de beloften, toen ik de beste was en meer mijn eigen grenzen kon bepalen.”

De koers was zwaar en werd getekend door de vele aanvallen van Thibau Nys die Mathieu van der Poel in moeilijkheden wilden brengen. Dat lukte niet, en een dure fout in de slotronden liet een gat vallen dat niet meer gedicht werd. De strijd om plek drie lag wijd open met meerdere kandidaten, maar uiteindelijk was Del Grosso de sterkste voor Toon Aerts en Emiel Verstrynge, die daarachter sprintten.

“In een wedstrijd tegen Mathieu en Thibau word ik meer tot mijn limiet geduwd, dat vreet meer energie. Ik had de benen niet vandaag, maar als ik die wél had, weet ik dat meegaan met die twee zelfmoord is. Het ging vandaag om de derde plek,” wist de 22-jarige. Na zijn zege tegen Wout van Aert in Heusden-Zolder is dit opnieuw een bevestiging van zijn vorm en talent aan de veldrittop.

De Nederlander begon pas in Namen, twee weekenden geleden, aan zijn crosscampagne en is frisser dan veel concurrenten. Hij mikt op zijn beste vorm voor het NK – waar hij titelverdediger is – en het WK, waar hij bij de elites start maar regerend beloftenkampioen is.

“Mijn piek ligt in januari, met het NK en het WK. Ik hoop daar op mijn best te zijn… Vorig jaar reed ik ook niet slecht, maar dit jaar richt ik me meer op het winnen van truien. Koksijde ging al echt goed, dus ik wist dat het kon, maar ik moet het elke keer waarmaken met mijn benen en mijn rug.”

“Teamtactiek? Nee, niet echt. In het veldrijden is het ieder voor zich, zeker op zo’n eerlijke omloop,” voegt hij toe. Rijden in de schaduw van Mathieu van der Poel helpt wel om de druk van zijn schouders te halen. En de twee zijn goede vrienden, benadrukt hij. “Mathieu is vooral een geweldige ploegmaat, en laat me nog eens benadrukken dat de vergelijking daar stopt, behalve dat we in dezelfde ploeg rijden en dezelfde nationaliteit hebben, haha. Er is maar één Mathieu.”