De
Giro d'Italia 2025 werd zondag afgesloten in Rome, met
Simon Yates die op glorieuze wijze de eindzege binnenhaalde en eindelijk de schaduw van de Colle delle Finestre van zich afschudde. De Brit schreef geschiedenis door de mythische klim in minder dan een uur te bedwingen, zeven jaar nadat diezelfde Finestre zijn Giro-dromen uiteen deed spatten. Maar in de podcast In De Waaier leverde journalist
Thijs Zonneveld een scherpe, soms meedogenloze nabeschouwing af — niet alleen over de slotrit, maar ook over bredere thema’s die het profwielrennen aangaan.
De dag begon met een ingetogen moment van stilte ter nagedachtenis aan Daisy Gesink, de overleden echtgenote van Robert Gesink. Een verlies dat de hele wielerwereld raakte. "Iedereen die het heeft meegemaakt was zo geschokt", aldus Zonneveld. "Ik vond het indrukwekkend hoe Visma en de organisatie daarbij stil stonden. Robert is een van de fundamenten onder deze ploeg. Zonder hem was het misschien nooit uitgegroeid tot wat het nu is. Maar het blijft hartverscheurend."
Over de etappe zelf was Zonneveld minder te spreken. "Ik hou helemaal niet van zo’n processieachtige slotrit", stelde hij. "Tot de laatste kilometers gebeurde er weinig. Al moet ik zeggen: Visma leverde opnieuw een meesterlijke lead-out af, en Kooij maakte het knap af. Wat Affini deed, bijna een volle kilometer op kop in de finale rijden – dat was misschien nog wel het meest indrukwekkend van allemaal."
Toch verschoof het gesprek al snel naar meer fundamentele kritiek, met name op de sponsoringstructuur van het moderne wielrennen. Zonneveld spaarde de grote teams niet. "Het is eigenlijk krankzinnig dat er een ploeg bestaat met Israël als titelsponsor", zei hij, doelend op
Israel - Premier Tech. "We doen alsof het een gewone merknaam is, maar dat is het niet. Er wordt een oorlog gevoerd, er zijn aantijgingen van genocide, en toch rijdt dat team vrolijk rond in het peloton. Dat zou niet mogen."
Zijn kritiek beperkte zich niet tot één ploeg. Ook
UAE Team Emirates - XRG kreeg een veeg uit de pan. "De Verenigde Arabische Emiraten schendt al jaren de mensenrechten en sponsort gewoon het beste team ter wereld. Dat is toch absurd? Wielrennen blinkt niet bepaald uit in mooie sponsors."
Zonneveld brak daarmee het bredere zwijgen in de sport over de ethiek van teamsponsoring. "Het is zo normaal geworden dat renners met namen van landen of regimes op hun shirt rondrijden, dat niemand er nog vragen bij stelt. Maar dat zouden we wel moeten doen."
Toch kwam er ook ruimte voor reflectie op de onvoorspelbaarheid van de sport zelf, iets wat volgens Zonneveld het wielrennen juist zo uniek maakt. "De beste wint niet altijd in deze sport – en dat is juist het mooie eraan. Tactiek, timing, geluk: het speelt allemaal een rol. En dat hebben we deze Giro gezien."
Zelfs de glorieuze eindzege van Yates werd door Zonneveld in perspectief geplaatst. "Laten we eerlijk zijn: hij had ook gewoon geluk. Hij was maar één keer écht de sterkste klassementsrenner — op de Finestre, de beslissende rit. En zelfs dat had hij grotendeels te danken aan de dynamiek tussen Del Toro en Carapaz. Het is hem gegund, absoluut, maar het had ook heel anders kunnen lopen."