“Voor wie reed ze eigenlijk?” – onbegrip over Kastelijns aanval op Van Anrooij in slotfase WK Gravel.

De uitslag van het Wereldkampioenschap Gravel 2025 in Limburg leverde weinig verrassingen op qua namen, maar des te meer qua verloop. Lorena Wiebes greep de wereldtitel voor Marianne Vos, nadat de twee samen deel uitmaakten van een elitegroep die de zware gravelstroken in Zuid-Limburg had overleefd. Toch ging het na afloop niet over de regenboogtrui – maar over de manier waarop die werd behaald.

In de laatste kilometer zorgde Yara Kastelijn voor opschudding door haar landgenote Shirin van Anrooij, die alleen op kop lag, terug te halen. Een tactische keuze die niemand begreep – want ze reed niet voor Wiebes of Vos, maar voor een ander team. De actie kostte Van Anrooij haar zekere wereldtitel en leidde tot felle reacties, vooral vanuit het Nederlandse kamp.

Op sociale media barstte direct een storm van kritiek los. Veel wielerfans spraken van een “verraad onder de eigen vlag”. Hoewel Nederland uiteindelijk goud én zilver pakte, overheerste de verontwaardiging over de manier waarop Van Anrooij haar kans op een wereldtitel verloor.

“Met deze actie, op dit punt in de race, denk ik niet dat Kastelijn voor zichzelf reed. Maar voor wie dan wel? Dat is de vraag,” zei Roxane Knetemann in de podcast Het Wiel. “Ik zat te kijken en dacht: ‘Kastelijn, dit is zó ongelooflijk stom’. Maar ze wordt nu zo hard aangepakt – dat vind ik ook weer schandalig. Dat verdient ze niet.”

De Fenix-Deceuninck-renster was in de laatste kilometers niet meer in koers voor de winst, maar reed wel vol gas achter haar ontsnapte landgenote aan. Een manoeuvre dat haar geen enkele sportieve winst opleverde, maar Wiebes en Vos in een ideale positie bracht voor de sprint.

Volgens critici is het onmogelijk te begrijpen waarom Kastelijn precies op dat moment besloot aan te vallen.

“Ik hoop dat ze dit zelf nog eens goed analyseert,” vervolgde Knetemann. “Als het haar eigen actie was, had ze een ander moment moeten kiezen. Of ze reed voor Wiebes of Vos, of ze was gewoon het overzicht kwijt. Want wat ze deed in die laatste 500 meter – dat was echt onbegrijpelijk.”

Hoewel Lorena Wiebes de titel pakte en het podium volledig in Nederlands oranje kleurde, bleef er een gevoel van ongemak hangen. De koers toonde niet alleen de suprematie van de Nederlandse vrouwen, maar ook de scheuren binnen de ploegstructuur.

Wat bedoeld was als een nationale triomf, eindigde als een discussie over teamtactiek, loyaliteit en sportieve logica. Of, zoals één fan op X (voorheen Twitter) het verwoordde: “Nederland wint goud én drama op hetzelfde moment.”