In de laatste bergetappe van de
Tour de France 2024 waren zowel
Tadej Pogacar als
Jonas Vingegaard weer van de partij. Uiteindelijk was Pogacar opnieuw de winnaar, net als wijlen Gino Bartali wint hij 5 bergetappes in één Tour de France.
In de felle Franse zomerhitte ging het er meteen heftig aan toe op de eerste klim van de dag, met ogenschijnlijk alle renners in de onderste regionen van de top-10 van het klassement die probeerden hun positie te verbeteren met een vroege aanval. Onder andere Derek Gee, Matteo Jorgenson, Giulio Ciccone en zelfs Adam Yates probeerden allemaal vroeg in de aanval te gaan.
Een van degenen met AK-ambities die het echter lang niet zo goed deed, was Carlos Rodriguez. De leider van de INEOS Grenadiers, die de dag begon als 6e in het algemeen klassement, kwam al in de problemen op de eerste klim van de dag en werd gedropt door de Maillot Jaune-groep waarin veel van degenen zaten die hoopten hem in te halen.
Op de top van de eerste klim slaagde een trio van Bruno Armirail, Enric Mas en Wilco Kelderman erin om zichzelf omhoog te krijgen. In de daaropvolgende afdaling en op de tweede klim van de dag sloten Richard Carapaz, Romain Bardet, Marc Soler en Jan Tratnik
aan met een tweede achtervolgende groep die ergens tussen de leiders en het peloton in zat. Vlak voor de top sloten de sterkste drie van die achtervolgende groep, Jasper Stuyven, Kevin Geniets en Tobias Johannessen aan bij de leiders.
Terwijl ze erin slaagden om hun voorsprong op te bouwen tot meer dan vijf minuten op een gegeven moment, stuurde
Remco Evenepoel zijn Soudal - Quick-Step teamgenoten naar de voorkant van het peloton, met Gianni Moscon die een hoog tempo zette en het gat terugbracht tot slechts 3:53 met nog 50km te gaan. Met nog iets meer dan 40 kilometer te gaan, nog ongeveer 4 kilometer van de voorlaatste klim, begonnen de aanvallen in de kopgroep. Eerst van Jan Tratnik, waarbij de renner van Team Visma | Lease a Bike al snel gezelschap kreeg van Richard Carapaz en Enric Mas. Nadat alles weer bij elkaar was gekomen, was Marc Soler de volgende die in actie kwam, maar ook hij kon niet wegkomen. Carapaz, die de maximale punten pakte op de klim, kan als hij geen ingelukken krijgt op zoondag de bergtrui ophalen.
Aan de voet van de slotklim was de voorsprong van de 10-koppige kopgroep op het peloton 2:57 ten opzichte van de AK-groep, wat betekende dat de ritzege nog steeds in het geding was. Richard Carapaz en Enric Mas waren de sterksten van de kopgroep op de slotklim. Met nog 10 kilometer te gaan had het duo nog steeds meer dan twee minuten voorsprong op de groep met klassementsrijders. Toen Mikel Landa het tempo van Evenepoel overnam, werd de groep vrijwel onmiddellijk gedecimeerd. Santiago Buitrago, Giulio Ciccone, Adam Yates en Derek Gee vielen allemaal af door het hoge tempo van de Baskische renner, waardoor het tijdsverschil terugliep tot minder dan twee minuten.
Met nog 7 kilometer te gaan was Landa er wel klaar mee en kwam Evenepoel in actie. Hoewel, met Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar op het achterwiel van de Belg, werd het meer een testaanval. Met de hergroepering begon Joao Almeida het tempo te bepalen en de mogelijkheid van nog een Pogacar-etappezege werd opeens een stuk groter, vooral toen op iets minder dan 6 kilometer van de streep het verschil tussen de gele trui en de leiders op de weg minder dan een minuut werd.
Toen vielen Carapaz en Evenepoel bijna gelijktijdig aan in hun respectievelijke groepen. Beiden konden echter geen potten breken en nog teleurstellender voor Evenepoel was dat een counter van Vingegaard teveel was voor de belg. Met nog 2,6 kilometer te gaan pakten Pogacar en Vingegaard Mas en Carapaz. Terwijl Mas snel werd gelost, wist Carapaz dapper het wiel vast te houden in de laatste kilometer. Bij het bereiken van de laatste 500 meter bleven er echter nog maar twee over. Pogacar won met overmacht de sprint van Vingegaard en won zijn 5e etappe van deze Tour de France.