"Ik heb de juiste beslissing genomen om het WK te laten schieten" – Van der Poel over zijn keuze om rust te nemen

Mathieu van der Poel is misschien wel de enige renner in het huidige peloton die erin slaagde Tadej Pogacar te verslaan in koersen waar de Sloveen zich volledig op had gefocust — twee zelfs: Milano–Sanremo en Parijs–Roubaix. In een uitgebreid interview met Het Laatste Nieuws blikt de wereldkampioen veldrijden terug op een lang seizoen, zijn huidige vermoeidheid, de vergelijking tussen Pogacar en Eddy Merckx, en zijn beslissing om het WK op de weg aan zich voorbij te laten gaan.

Na een loodzware Tour de France gaf Van der Poel toe dat hij zijn lichaam te weinig rust gunde. “Ik probeerde te snel weer te gaan fietsen, maar mijn lichaam was er niet klaar voor,” zegt hij. “Mentaal én fysiek had ik rust nodig. In augustus en september had ik het echt moeilijk. Normaal train ik meer dan nodig, maar deze keer was het andersom. Ik heb meer sessies overgeslagen dan afgewerkt, en dat is nooit een goed teken. Zelfs Wout van Aert en Pogacar zeiden dat ze na de Tour mentaal rust nodig hadden.”

Van der Poel kende nochtans een fenomenaal voorjaar met zeges in Milano–Sanremo en Roubaix, en een sterke voorbereiding op de Tour, waar hij een rit won en twee dagen in het geel reed. Toch voelde de Nederlander zich daarna leeg. “Met Tadej lijkt dat snel voorbij te gaan,” zegt hij met bewondering. “Hij vliegt alweer. De druk op renners is enorm. De koersen zijn zwaarder, de stijl van racen is veranderd, en met hoogtestages en strakke schema’s komt alles samen. Als kopman moet je altijd klaar zijn.”

Om de mentale batterij weer op te laden, koos Van der Poel bewust voor een langere rustperiode in de Verenigde Staten. “Het is belangrijk om iets naast de fiets te hebben,” vertelt hij. “Voor mij is dat golf. Veel jonge renners hebben dat niet — ze leven alleen voor de fiets. Dat werkt zolang het goed gaat, maar bij tegenslag blijf je erin hangen.”

Tijdens zijn vakantie keek hij enkel naar de finale van het wereldkampioenschap, dat Pogacar won. “Ik werd op tijd wakker om de laatste 130 kilometer te zien — tegenwoordig is dat al de finale,” lacht hij. “Ik keek met het gevoel dat ik de juiste beslissing had genomen om niet te starten. Je moet niet overal rijden omdat je kunt winnen. Anders zou Pogačar overal alleen kunnen starten. Ik heb hem gefeliciteerd per sms. Hij zei dat hij blij was dat ik er niet was — maar ik denk niet dat dat veel had uitgemaakt.”

De Nederlander erkent dat het parcours in Frankrijk hem niet lag. “Dat was een koers voor klimmers. Zelfs op mijn best had ik het moeilijk gehad om daar mee te doen om de medailles.”

Van der Poel reageerde ook op de steeds luider wordende vergelijking tussen Tadej Pogacar en Eddy Merckx. “Het is indrukwekkend wat hij doet, en het ziet er nog gemakkelijk uit ook,” zegt hij. “Ik heb het al vaker gezegd: de nieuwe Merckx bestaat niet. Hij heet Pogacar. Maar voor ons voelt het waarschijnlijk een beetje zoals toen Merckx reed: op zijn terrein kan hij doen wat hij wil.”

Dat Van der Poel Pogacar in Sanremo en Roubaix kon kloppen, geeft hem vertrouwen, maar geen illusies. “Dat waren koersen op mijn terrein, en zelfs dan was het nipt. In zijn domein ben ik geen bedreiging. Maar als je Pogacar kunt volgen en hem kunt verslaan, weet je dat je dicht bij de overwinning zit. Dat motiveert me voor volgend voorjaar.”

De inmiddels 30-jarige Van der Poel voelt dat zijn manier van koersen mee-evolueert. “Vroeger wilde ik vooral aantrekkelijk rijden. Nu weet ik: uiteindelijk word je beoordeeld op winst. Naarmate ik ouder word, focus ik meer op wat bij me past. Dat heeft me ver gebracht.”

Ook zijn passie voor het mountainbiken blijft. Ondanks teleurstellingen blijft hij vastberaden om daar zijn doelen te realiseren. “Ik laat het mountainbiken niet los voordat ik bereikt heb wat ik wil. Zelfs als dat nooit lukt. Het is om dezelfde reden dat Pogačar Vlaanderen en Roubaix rijdt — uit liefde voor de uitdaging.”