In tegenstelling tot de mannenwedstrijd met één grote favoriet, lijkt de Strade Bianche Donne een open wedstrijd te zijn. Verschillende renners kunnen dromen van de overwinning en één van hen is het jonge multi-talent Puck Pieterse.
"De Strade Bianche was mijn eerste grote prestatie op de weg ooit, dus het doel moet gewoon zijn om weer mee te doen om de prijzen in die wedstrijd. We zullen in ieder geval ons best doen," zei Pieterse in een interview met WielerFlits.
Twee jaar geleden was het pas haar derde wegwedstrijd en dus had niemand verwachtingen van haar. Dat zal zaterdag niet meer het geval zijn. Vierde in beide wedstrijden tijdens het openingsweekend, de beste jonge renster van de laatste Tour de France Femmes kan zich niet meer verstoppen.
"Dat laat zien dat ik weer een stap heb gezet," zei Pieterse. In de Omloop was ze de enige renster die de versnelling van Demi Vollering in de finale kon bijhouden. "Het goede was dat we vrij fris aan de Muur van Geraardsbergen begonnen, wat misschien in mijn voordeel was om Demi te kunnen volgen. Vorig jaar moest ik loslaten op de Muur, dit jaar kon ik volgen. Daar was ik heel blij mee."
In tegenstelling tot de 22-jarige Nederlandse heeft Katarzyna Niewiadoma een veel diepere band met Strade Bianche Donne. In 2014 nam ze deel aan L'Eroica granfondo, de voorloper van de eerste editie van de Strade Bianche voor vrouwen die een jaar later volgde.
"Ik weet nog dat ik bij de aankondiging zat toen ze het parcours lieten zien. Ik was op slag verliefd, want ik hou van de steile grindwegen, de schoonheid en hoe zwaar de wedstrijd altijd is - of je hem nu wint of niet, er is altijd een enorm gevoel van voldoening aan het einde," zei ze in een persbericht.
Sindsdien eindigde Niewiadoma vier keer op het podium in de periode 2016-2019. Maar ze slaagde er nooit in om de overwinning te pakken, in plaats daarvan werd ze drie keer op rij tweede. In de tussentijd was ze wereldkampioen gravel geworden, maar het verlangen om de handen omhoog te steken op het Plazza del Campo brandt nog steeds in haar.
"Ik denk dat die herinneringen van toen ik nog superjong was en ervan droomde om de race te winnen, me al die jaren op de een of andere manier zijn bijgebleven. De motivatie is er altijd, want telkens als ik verlies, wil ik het om de een of andere reden nog liever."