Ondanks dat ze wellicht niet in topvorm was, garandeerde een vastberaden optreden van
Puck Pieterse dat ze Antwerpen niet zou verlaten zonder een podiumplaats in de laatste ronde van de wereldbeker.
"Ik had het heel erg zwaar. Vanaf de start werd ik overlopen," herinnerde ze zich in haar interview na de race. "Ik had niet de beste start, ik lag in vijfde positie of zo. Er verschenen al snel scheuren in het zand. Fem en Lucinda lieten een gat achter. Toen ik in derde positie lag was ik er bijna, maar ik maakte zelf een fout. De volgende ronde kwamen Ceylin en ik bijna terug, maar toen maakte Ceylin een fout. We zaten de hele cross in de achtervolging."
Op een gegeven moment kreeg Pieterse inderdaad weer contact met het leidende duo, maar dat duurde niet lang. "Ik wist dat Fem of Lucinda meteen zouden aanvallen toen ik aansloot. Het tempo ging inderdaad omhoog, dus ik was bijna de hele race alleen. Het was moeilijk om te blijven pushen", zegt ze. "Op het moment dat ik aansloot, zat ik aan de limiet. Maar er was zoveel te winnen, dus als je bepaalde stukken in het wiel kunt blijven rijden, kun je enigszins herstellen. Maar toen ze voor mij uitliepen, wilde ik niet dat Ceylin terug zou komen. Ik wilde de druk erop houden."
"Toen reed Fem weg en bleef ik achter met Lucinda. Dat ging goed, maar je moest wel een klein gat in het zand laten zodat je je eigen lijn kon rijden. Alleen had Lucinda één heel goed stuk, waardoor ze een gat overhield. Vanaf daar kon ik niet meer aanhaken", besluit Pieterse. "Natuurlijk wil je er het liefst vanaf het begin bij zijn, want als je op bepaalde punten in het wiel kon rijden, zat je echt goed beschermd tegen de wind. Ik zag Fem en Lucinda constant samen in het wiel zitten. Dat scheelt een hoop energie."
